Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Herman,

Het plotselinge overlijden van Bram is (ook) bij ons hard aangekomen. Langs deze weg willen wij jou ons medeleven betuigen. Afgelopen donderdag waren we in het Energiehuis getuige van een indrukwekkende bijeenkomst ter nagedachtenis aan Bram. We vonden het erg passen bij jou en Bram en waren vol bewondering hoe jij en de mensen direct om jou heen dit in korte tijd hebben voorbereid. Mooi om te zien was hoeveel mensen er waren; een teken dat velen zich betrokken voelen bij zijn overlijden. De bijeenkomst maakte ook duidelijk hoeveel energie Bram had om activiteiten te ondernemen en contacten te onderhouden. We hadden daar wel een notie van, maar de impact werd donderdagmiddag echt zichtbaar.

Ik leerde Bram kennen in december 1991 toen ik als junior adviseur bij VB Advies kwam. Elke junior kreeg een senior toegewezen als "mentor" en dat werd Bram. Hoewel we weinig klussen met elkaar deden, spraken we elkaar geregeld. Groot was mijn verrassing toen mij duidelijk werd dat Bram een (mannelijke) vriend had. Dat opende voor mij een nieuw perspectief. Waar ik (onbewust) zoekende was, werd hij een rolmodel: je kan dus als man met een man samenleven, een "normale" vent zijn en een leuk leven hebben in een omgeving die je accepteert zoals je bent. Toen Eric eind 1992 op het toneel verscheen, was Bram een van de eersten die ik het vertelde. Hij had het natuurlijk al lang door en zo vielen er wat puzzelstukjes op zijn plaats. Bram is op die manier voor mij ontzettend belangrijk geweest en ik weet niet of ik hem daarvoor ooit heb bedankt....

Vanaf dat moment zagen we elkaar vaker met zijn vieren. Ik herinner me nog in de jaren 90 vanuit jullie flat aan de Walenburgerweg een avondje "VB Gay" dat eindigde in een disco waar deze twee jonge "provincialen" hun ogen uitkeken. Bram heeft daar vast enorm om gelachen! Ook waren jullie een keer bij ons voor de Tilburgse kermis, al was het niet op "roze maandag". Later werden we wat rustiger (wij in elk geval). En hoewel niet frequent, als we elkaar troffen was de sfeer altijd goed en werd de stand van het leven doorgenomen. Zo ook in april, toen we elkaar voor het laatst troffen in Dordrecht en jullie ons uitnodigden bij villa Augustus. Wie kon vermoeden dat dit de laatste keer was? Gelukkig niemand.

De beschrijvingen van Bram die jij en de vier andere sprekers donderdag gaven, waren heel treffend. Voor ons zal Bram altijd jong blijven. Hij was een spring-in-het-veld en altijd jongensachtig op een volwassen manier. In de aanpak van professionele klussen, bij het bedenken van originele woorden en quotes, bij Van Naem waar ik ook nog drie jaar werkte, in alles zag je zijn enthousiasme en creativiteit. En hij bleef altijd wie hij was. Je hoefde niet te peilen hoe zijn humeur was of te checken of iets wel of niet in goede aarde viel: Bram was altijd gewoon Bram.

Lieve Herman, met Bram is een bijzondere man heengegaan. We zijn blij dat we hem hebben mogen kennen. Graag hadden we hem en jullie samen nog een flink aantal jaren erbij gegeven, maar het lot besliste anders. Wij wensen jou alle kracht om ondanks dit verlies verder te gaan in het leven. En ondanks de beperkingen die afstand en agenda's nu eenmaal geven, wij houden graag contact!

Hartelijke groet,
Eric Janssen en René Wiersema

Allereerst mijn oprechte condoleances naar Herman, familie en vrienden.
Ik heb Bram maar enkele malen ontmoet maar kreeg gelijk een mooie indruk van een een sociaal, lief en betrokken mens.
Ik leerde hem (een beetje) kennen via Herman die met hem betrokken was bij het ontstaan van de LHBT filmavonden in LantarenVenster.
Rust in vrede Bram.
Jos Heeneman

Ontmoeting
Vanaf 1990 kwamen er op zaterdagmorgen, met grote regelmaat, 2 jongens binnen bij de Proeverij van Wijnhandel van Otterloo aan de Benthuizerstraat in het Oude Noorden in Rotterdam.
Met volle boodschappentassen kwamen ze uit de AH aan de overkant.
We zeiden tegen elkaar "daar komt tafel 3", hun favoriete tafel. Na enkele maanden veranderde deze bijnaam in " daar komt bestellinkje arbeidsintensief", want wat ze bestelden kostte veel tijd en veel handelingen. Om te beginnen 2 jus en twee clubsandwiches, alles vers en 'à la minute' gemaakt. Daarna ontspanden ze met één cappuccino, één zwarte koffie en twee chocoladetaart. Ze lazen de ochtendbladen, observeerden de andere gasten en hadden het samen zichtbaar goed.
We kenden ze niet, maar ze waren aardig.
Bedienen bij Van Otterloo deed ik om partner Guus te helpen, maar ook omdat ik het leuk vond: al die verschillende mensen, al die vluchtige ontmoetingen.

Mijn vaste baan was toentertijd hoofd Jeugdgezondheidszorg bij de GGD-ZHZ.
In die hoedanigheid had ik op zekere dag een afspraak met ene Bram Anker, van Van Naem en partner. Jullie begrijpen het al: ik loop de kamer binnen en daar zit . . . . de helft van "bestellinkje arbeidsintensief"!
Strak in het pak begroette Bram mij droog met de woorden : " wat doe jíj nou hier?" Ik antwoordde: “nou, gewoon, werken”, en Bram begon keihard te lachen.
"The rest is history": samenwerken, begrotingen doorrekenen,
charme-offensiefs naar Gemeentes bedenken, -waar Bram kwam werd het lichter.
Etentjes en borrels, in Rotterdam, Brussel en Dordrecht, het was altijd gezellig en vertrouwd. Vriendschap was geboren en werd soepel uitgebouwd met Herman en Guus.
Het was mooi....