Lieve Chantal en Maurice,ik steek een kaars aan voor jullie engeltjes,woorden schieten hiet te kort daarom dit gedichtje.
Ik weet niet hoe het leven is met een groot gemis,maar weet wel dat positieve dingen vinden ,heel moeilijk is.Toch,echt,geloof mij,al staan jullie voor een diep dal weet dat aan de andere kant de zon ook schijnen zal.Probeer troost te vinden door juist te denken aan al het moois van jullie engeltjes misschien raakt dat bij jullie zelfs toch nog iets van een vreugdesnaar.En onthoud:hoe hoog de berg ook is waar jullie over heen moeten klimmen aan de andere kant van de top zien jullie ook vast weer lichtjes glimmen(jullie engeltjes).Een groot verlies.....jullie kunnen er echt niet omheen,maar vind andere lieve mensen om jullie heen en voel jullie dan niet alleen.En Chantal en Maurice nu gaat het jullie lukken,en jullie nu nog ongeboren schat is straks het rijkste kind met jullie als ouders en zoveel liefde.Veel liefs Alie en Richard.
