Ik ken Bram niet anders dan een oogarts met veel humor die ook zijn serieuze kant had. Als ik hem (als collega) belde om wat te overleggen werd er regelmatig opgenomen met b.v. 'Slagerij van Kampen'. Als ik in zijn spreekkamer binnenliep zat hij vaak (als er geen patiënt aanwezig was) wat onderuit in zijn stoel waarbij alle ontspanning uitstraalde die je maar kan bedenken.

De schaarse keren dat ik met het openbaar vervoer naar het Deventer Ziekenhuis ging liep ik vanaf het station altijd via de Rielerweg richting het Deventer Ziekenhuis. Regelmatig kwam hij mij dan ergens achterop om mij met een zwaai en een hoi (of 'tot zo') op de fiets te passeren. Met dat ik dit schrijf ben ik ook vanmorgen met het openbaar gekomen en heb hier weer aan zitten denken. Ondanks dat gisteren ons het treurige nieuws van zijn overlijden heeft bereikt, had ik hem graag onderweg weer gezien. Helaas zal dat niet meer zo zijn.

In juni heb ik met hem in het zonnetje op het terras van Parkcafé Mees nog een kopje koffie mogen drinken. Naast onderwerpen over de oogheelkunde hebben wij het ook over onze gezinnen gehad en over zijn ziek zijn. Bewonderenswaardig hoe goed hij over zijn ziekte kon praten. Toen had ik niet gedacht dat het allemaal zo snel zou gaan en sloot ik af met de opmerking dat het leuk zou zijn dat nog te herhalen.

In december heb ik Bram voor het laatst gesproken toen hij even in het Deventer Ziekenhuis was. Toen was al bekend dat het waarschijnlijk de laatste keer zou zijn dat wij elkaar zagen. Op het moment van afscheid benoemde ik nog aan Bram dat ik eigenlijk tot ziens zo willen zeggen, maar dat dit er waarschijnlijk niet meer in zou zitten.

Bram, bedankt voor alle fijne (collegiale) contacten in de afgelopen jaren.
Tot ziens in een volgend leven.