Lieve Camiel,

Het is al weer één jaar geleden, één jaar geleden sinds onze laatste knuffel, één jaar geleden sinds onze laaste woorden, één jaar geleden sinds jij uit het leven stapte. Het verlies wordt niet minder, het wordt anders.

Ik mis je lieve lach, je prachtige stem en je heerlijke knuffels. Ik mis je naast me, je wijsheid, je warmte. Ik mis je.

Er is veel gebeurd in één jaar tijd. Ik heb er veel van geleerd, maar ik heb nog een lange weg te gaan. Ik ben blij dat ik alsnog jou steun heb.

Ik hou van je tot de maan en terug,

Amanda

Lange tijd kwam Camiel vrijdags bij ons . We werkten samen in de tuin. Hij deed allerlei klussen voor ons . Maar het belangrijkste was dat we heel lekker samen lunchten. Omdat hij zich ergerde aan de rotzooi in de schuur kwam hij met een plan om die helemaal opnieuw in te richten. Het zou in drie dagen voor elkaar zijn. Toen kwam opeens de dag dat hij een baan kreeg en op de vrijdag geen tijd meer had . een paar maanden later liepen Arie en ik op het strand plannen te maken voor de komende weken. Hij zei dat hij Camiel ging vragen of hij wilde komen om de schuur opnieuw in te richten. Ik vond dat we hem dat nu niet konden vragen, omdat hij het te druk had. Bovendien hadden we hem al twee maanden niet gesproken. We liepen erover te kibbelen , toen opeens Arie's telefoon ging. Camiel ! Of we nog van plan waren om de schuur op te ruimen, hij had namelijk de week erop drie dagen vrij....... Arie en Reiny

Camiel,
Ik hoor je stem, ik zie je glimlach, alsof we je ieder moment weer zullen zien.
Het is nog niet te bevatten dat je er niet meer bent. De herinneringen komen boven.
De verjaardagen bij Jeroen en Kim, de vakanties in Italie in 2014, in Frankrijk in 2017, de avonden aan de keukentafel toen je je opleiding volgde in Amersfoort in 2018, de Kerstdiners.
In ons huis zijn zoveel dingen door jou gemaakt. Als je iets maakte had je er altijd over nagedacht en deed dingen in stijl, je had gevoel voor wat mooi was en we konden er hele gesprekken over hebben. Ik vond nog een video van de verlichting in de kast die je stuurde. Je liet zien hoe het licht aan ging wanneer de deur geopend werd en weer uitging wanneer je de deur dicht deed. Is het licht nu uit, of is het nog aan ?
Je aanwezigheid was altijd waardevol, je was innemend en empatisch. Je had zoveel belangstellingen en we konden overal met je over praten. Je was ook zo geweldig met Denver & Daylyn en met Eben.
In 2014 ging je mee naar Italie in de zomervakantie.
Toni en ik gingen zo af en toe een dag naar Firenze en jij ging mee. Je zei dat je de stad wilde verkennen en je eigen gang wilde gaan, maar we gingen iedere dag met z’n drieën lunchen en aten Parmigiana, waar jij natuurlijk weer alles van af wist. Het was genieten met jou erbij. Zo moest het zijn.
Begin 2015 spraken we over je plan om eventueel als zelfstandige te gaan werken. Je wilde de Masterclass “Succesvol Starten “ gaan volgen, maar hebt het uiteindelijk niet doorgezet.
Toen je bij Bouwmaat ging werken deed je ook nog veel dingen bij ons in huis. Je vertelde veel over Bouwmaat en hoe het er ging. Je had wel twijfels, maar had er toch ook veel plezier in. Het was duidelijk dat je daar zeer gewaardeerd werd en je kreeg meer verantwoordelijkheid.
Toen je meer uren ging werken ben je gestopt met het werken bij ons in huis en zagen we je minder.
In 2017 ging je verhuizen naar Alkmaar en vlak daarna ging je met ons mee op vakantie naar Frankrijk naar La Gagnerie. We waren met z’n zestienen en ik had in mijn enthousiasme een corvee schema gemaakt. Iedere dag was er een ander stel die boodschappen deed en zou koken. Dat was een grote vergissing, met de Stechers in de buurt werd de keuken in de kortste keren overgenomen door jou en Kim en stonden wij erbij te kijken, hoe jullie los gingen en het eten op tafel toverden.
Je bent een aantal keren met Toni mee geweest naar Engeland om haar te helpen met het leegruimen van het huis van haar vader en één keer zijn we met z’n drieën geweest. Ook daar was je weer je gewicht in goud waard en werd door iedereen daar gewaardeerd. Zonder jou was het ons nooit gelukt, alleen in weggooien kon ik een beetje tegen je op.
In 2018 ging je bij Facilicom werken en je ging de opleiding Koeltechniek volgen in Amersfoort. Omdat je er ’s morgens vroeg moest zijn, logeerde je bij ons in Baarn, wat ontzettend gezellig was. Ik weet nog dat we samen aan de keukentafel huiswerk zaten te maken, jij Koeltechniek, ik Spaans. Op 15 oktober deed je examen en slaagde met méér dan gemiddeld 7.
Het was leuk om jou samen met Amanda te zien. De laatste keer dat we je zagen op 29 juni hadden we het over ons appartement in Spanje waar jullie naar toe zouden komen. Ook hadden we het over de wintersport in februari 2020. Allemaal leuke plannen.

Camiel, het leven wordt nooit meer het zelfde zonder jou, maar je bent niet weg.
Ik hoor je stem, ik zie je glimlach.
Jos en Toni

Je kent iemand persoonlijk of je ontmoet iemand of je krijgt op afstand een beeld van in deze situatie Camiel. Dat laatste overkomt ons in Heiloo. Ik heb een beeld van je gekregen en van de dierbaren rondom je, waarvan van ik Ella en Nico al ken.
Vergeten zul je niet worden.
In "de Stichting", zo werd vroeger de Willibrordus genoemd heb ik gewerkt als verpleegkundige en meermalen situaties als met jou, Camiel, meegemaakt. Je lost een probleem met het leven op jouw manier op. In de sfeer waar wij vertoeven kunnen wij de leegte opvullen met onze gedachten en liefde voor jou. En jij, in die sfeer waar jij nu beweegt, wat kun jij meenemen en geven? We zullen zien, dat geldt voor alle mensen op aarde. Het leven geeft de mogelijkheid om bewust te leren zien waar we zijn en waar we naar toe gaan. Goede reis Camiel!