50 Jaar lang mijn beste vriend en dienstmakker. Samen kwamen we op voor onze dienstplicht in Ede-Wageningen op de Johan Friso Kazerne. Cees werd hulpfourier en ik schrijver op de BOG. Na onze diensttijd bleven we contact houden. Cees reed van Haarlem naar Harlingen, en ik van Kloosterburen naar Harlingen. Waar we dan in het restaurant van Rederij Doeksen de hele middag met een dagmenu zaten te keuvelen over van alles en nog wat. Deze herinneringen zijn me heel dierbaar. Ik ben een goede vriend verloren.

Herman Breurken
Kloosterburen

Ik zag opa Snor dan misschien niet heel vaak, maar ik heb wel heel veel leuke herinneringen aan hem. Hierbij deel ik één van deze herinneringen aan jullie. Zo mocht ik een keer na school met Opa snor en mijn beste vriend Fjor mee fietsen door het Schoterbos in Haarlem. Daar gingen we de eendjes voeren en lunchen. Daarna zijn we nog naar een speeltuin geweest en hebben we nog wat spelletjes gedaan. Ik heb die dag heel veel lol gehad, net zoals alle andere keren met opa snor. Ik ben hier dan ook erg dankbaar voor en ik zal hem erg missen. Veel sterkte voor hen die opa snor hebben gekend en/of geliefd,
Groet Yosha Bouwhuis

Als ik aan mijn basisschool tijd denk komt er altijd 1 persoon naar voren. Meester Cees Bouwens, de muzieklessen begeleidt op klarinet en op vrijdag vaak documentaires met de video over cheeta’s de lievelingsdieren van Cees. Door Cees heb ik een fantastische basisschool tijd gehad waar ik met veel plezier op terugkijk en waarbij ik nog steeds vriendschappen heb uit die tijd. Na de basisschool is ieder zijn weg gegaan. Na zes jaar op de middelbare school ben ik naar de zeevaartschool gegaan op Terschelling. En in het voorjaar van mijn eerste jaar kwam ik Cees tegen terwijl hij daar met vakantie was. Meteen wist hij mijn naam en hadden we leuke gesprekken en was hij erg geïnteresseerd in hoe het met mij ging maar ook mijn zus en broer die ook op de jan campert hadden gezeten. Het toeval wilde dat we elkaar zo jaren achter elkaar bij op Terschelling tegen kwamen en elke keer was er dezelfde hartelijkheid. Dit heb ik altijd onthouden en ook erg gewaardeerd.
Dat je dus als kind ook betekenis had voor een leraar. Ik denk dat Cees deze gave op vele kinderen heeft overgebracht en ook zeker op de boefjes (zoals ikzelf) uit de klas.
De anekdote over marlot die een spijkerbroek had gekocht die twee keer zo duur was als een gewone spijkerbroek maar in deze spijkerbroek waren gaten in geknipt en gebleekt. Waarom deed ze dat zelf niet met een gewone spijkerbroek, een paar gaten in knippen en de zee inlopen. Dit soort anekdotes maakten Cees uniek in zijn soort en ik mis elke dag zo’n leraar op de school van mijn kinderen.
Geschrokken van het bericht dat Cees er niet meer is maar ik ben dankbaar dat hij twee jaar mijn meester mocht zijn.
Ik wens de gehele familie veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Paul de Weers