Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Rust zacht Christa. Heel veel sterkte toegewenst voor de nabestaanden.

Lieve Chris,
Bijna 23 jaar geleden zijn onze wegen uiteen gegaan. In die jaren is er veel met ons gebeurd. Omstandigheden hebben ons gevormd en veranderd. Ik ben blij dat mijn geheugen veel mooie dingen goed heeft opgeslagen. Die draag ik mee in mijn hart en ik zal die altijd koesteren.
Wanneer ik omkijk zie ik je weer. Je mooie lange zwarte haren, je lach, je ogen. Herinneringen aan onze mooie jaren. De zon scheen toen altijd. Haar kracht verlicht het schone en verbleekt al dat grauw was.
Dat ene kaartje met de twee kersen. Ben blij dat ik deze altijd heb bewaard. Ik hou nog steeds van je.

Mijn verdriet is er niet minder om. Elke traan die mijn wangen streelt zijn kleine monumentjes voor jou en voor ons. Zij ontspringen diep in mijn ziel. Niemand kan ze daar zien maar jij nu wel.
Zwaai alsjeblieft nog even naar mij als je aan de overkant bent aangekomen.
Liefs en vaar wel,
Kees

Ik heb niets met eierstokkanker. Maar wel met Christa. Gaan volgen vanwege een aanbeveling in een blog van een een andere reeds overleden lotgenoot. Wat een krachtige vrouw, wat een krachtige blogs. Wat een prachtige vrouw, wat een prachtige blogs.

Lieve familie,
Net als jullie ga ik Christa heel erg missen. De gesprekken die wij hadden waren altijd lang en intens. Het zal jullie bekend voorkomen, dat geen onderwerp geschuwd werd en ik heb maar zelden zo in alle openheid met iemand kunnen praten over het aspect van seksualiteit na een kankerbehandeling zoals wij die beide hebben gehad.
We hebben ook ontzettend gelachen en haar speelse, zoekende en uitdagende geest zie je terug in haar 'ondeugende' blik op veel foto's. Zo bijzonder om met iemand die je eigenlijk niet eens goed kent, zo snel tot een soort kern te komen. Natuurlijk kenden wij beide de afgrond die onze ziekte ons in stuurde, dat zorgde voor veel herkenning juist op het gebied waar je je op je kwetsbaarst voelt: zingeving, liefdesrelaties, vrouw zijn, seksualiteit, maatschappelijke betekenis, kwaliteit van leven. Stuk voor stuk grote onderwerpen waar wij, vooral door onze ziekte, over wilden nadenken en gedachtes uitwisselen.
Christa was nog lang niet klaar met leven. Ze had een sprankelende geest en was een fijne gesprekspartner. Ik was haar zogenaamde buddy, maar zoals dat gaat met buddy's, je bent elkaars buddy omdat je elkaars levensvragen zonder enig voorbehoud bespreekt. Ik kan nauwelijks geloven dat haar vuur nu gedoofd is. Haar energie is sowieso nog bij mij en vast en zeker bij jullie, nabestaanden.