Cor, 17 jaar kende ik je. En ook 17 jaar heb ik het gevoel gehad dat je in mensen kon geloven. Soms meer dan de persoon in zichzelf geloofde. Dat zorgde bij mij voor een gevoel van loyaliteit naar de organisatie, maar in de eerste plaats naar jou. Iemand zei gisteren heel treffend 'je was een baas waar je jezelf kon en mocht zijn'. Zo voelde ik dat ook. Pas dan voelt iemand de ruimte om zich te ontwikkelen. Je was hoe dan ook een voorbeeld voor me. Ik wens je kinderen, je vriendin en alle anderen heel veel sterkte toe met het feit dat je er gewoon niet meer bent. Je laat een leegte achter bij mij, in Akropolis, maar zeker ook in je gezin. Ik ga je missen man!

Onvoorstelbaar! Zo jong, midden in het leven en dan zo plotseling het einde. Iemand, die zoveel betekend heeft voor Humanitas-Akropolis. Mede door zijn inzet en filosofie is Humanitas-Akropolis een fantastische instelling!! Dank, dank!! Een fantastisch mens.
Ik wens de familie heel veel sterkte dit zware verlies te verwerken.

Onvoorstelbaar dit, heel veel sterkte voor de nabestaanden.

Veel sterkte voor de nabebestaanden,

Medewerker humanitas akropolis

Relatief gezien kende ik Cor nog niet zo heel lang, pas twee jaar, waarvan het laatste jaar iets beter dan het eerste. Ik heb hem leren kennen als een sympathieke collega, iemand die er was voor zijn medewerkers en- dat is me vooral opgevallen- iemand die apetrots was op zijn dochter. Haar en alle andere nabestaanden wens ik veel sterkte de komende tijd.