Op 9 maart 1948 werd Corry geboren in Monster.
Ze is opgegroeid in een gezin met totaal 8 kinderen.
Ze werkte hard, maar kon ook van het leven genieten. Zo vertelde ze een keer dat ze
vroeger soms tot ’s ochtends vroeg ging stappen met haar vriendinnen. Maar ze
moest dan wel de andere dag eerst bij haar oma in het huishouden helpen. En
vervolgens meewerken in de slagerij. Ze zei: “Ja, dan was je wel moe aan het einde
van de dag”.
In 1969 ontmoette ze Cees bij Jan Bunnik thuis. Al snel sloeg de vonk over. En in
1973 trouwden ze. Dat was één van de hoogtepunten in haar leven.
Het weer zat die dag niet mee. Maar zoals we vaak hebben moeten horen, had dit
als voordeel dat ze daardoor mooie kleurenfoto’s hadden van hun trouwdag.
Aan het begin van hun huwelijk werden 3 kinderen geboren: Clemens, Mark en
Hellen. Een strenge moeder was Corry niet. Ze was niet vaak boos op haar kinderen.
Ze wilde graag een mooie toekomst voor haar gezin. Ze vond het belangrijk dat wij
een leuke jeugd hadden. Daarom begon ze ’s ochtends vroeg met werken, zodat ze
’s middags met ons naar speeltuin De Kieviet kon.
Mooie herinneringen hebben we aan de vakanties naar Center Parcs. Eerst toen wij
klein waren met de familie Van de Bliek. En later toen Mats en Elsa geboren waren
met ons eigen gezin. Opa was geen waterrat. Maar oma ging gewoon mee in de
wild-waterbaan met Mats en Elsa.
Later hebben onze ouders ook erg genoten van buitenlandse reizen; georganiseerd
door de tuinbouw-studieclub.
In 2003 trouwde Hellen met Stephan. Erg blij was Corry met de komst van haar
kleinkinderen. Mats werd geboren in 2004 en Elsa in 2006.
Ze vond het heel leuk om op Mats en Elsa te passen. Tosti’s voor de één en tegelijk
pannenkoeken voor de ander; niets was teveel moeite.
Regelmatig ging ze kijken bij een voorstelling op school. En ze stond ook vaak langs
de lijn bij voetbalclub Wippolder of in de bak bij manege Prinsenstad.
Corry stond altijd voor anderen klaar. Cees zat in menig bestuur. Maar Corry werkte
alle agenda’s en notulen uit. Daarvoor heeft ze zelfs een cursus Word gedaan. In de
Kerk hielp ze ook mee als er koffie geschonken moest worden. Of ze regelde er
andere dingen; bijvoorbeeld met Oogstdankdag. Niet op de voorgrond, maar wel
altijd druk bezig. De Kerk was een plek waar ze zich thuis voelde. Wekelijks bezocht
ze de kerkdiensten.
Corry vond het belangrijk de familiebanden levendig te houden en vierde daarom
menig feestje of gaf een bbq. Wij hielpen haar graag om alles klaar te zetten. Maar
zelf op een stoel gaan zitten; dat kon ze niet. Alles moest perfect geregeld zijn.
13 jaar geleden werd voor het eerst darmkanker geconstateerd. Maar Corry liet de
moed niet zakken. Een operatie en chemo hielpen haar er weer bovenop. Snel
gezegd, maar ze moest er een zware strijd voor leveren. Maar daar hoorde je haar
nooit over klagen.
Helaas kwam de ziekte toch terug. Ze werd steeds hulpbehoevender.
Zoals zij in de laatste jaren van haar moeders leven, wekelijks het huishouden ging
doen bij haar moeder. Zo deden wij dat nu.
We werden daarbij geholpen door vrienden en familie zoals Anneke & Anneke.
Ook de zorgmedewerkers. Eerst van Careyn en later van Zeker in de Zorg zijn wij erg dankbaar.
Maar de grootste zorgverlener was Cees.
Hij gaf haar dagelijks op het juiste tijdstip haar medicijnen. En hij vroeg steeds
opnieuw of ze haar fysio-oefeningen wilde doen. Iedere nacht om 04:00 zette hij zijn
wekker om haar naar de wc te helpen. En alles werd opgeschreven.
Op Zondag-middag 9 augustus 2020 blies zij haar laatste adem uit in ons bijzijn.
Afgelopen week stond in het teken van het organiseren van een gedenkwaardige
uitvaart. We zijn daarbij erg geholpen door John en Margret.
Lieve Mama, Bedankt voor de mooie herinneringen.
We zullen je missen. Rust zacht.
