Lieve lieve Daan,
Ik weet nog goed dat je me vertelde hoe dol je was op frikandellen op een van onze eerste vluchten samen. Ik heb jou toen beloofd dat als we weer eens samen zouden vliegen ik frikandellen voor je mee zou nemen. Achteraf gezien heeft het een behoorlijke tijd geduurd voordat ik woord bij daad kon zetten want we werden maar niet samen ingedeeld.
Maar uiteindelijk werd het ons toch gegund, en ook nog eens op vlucht waar Frouk, Tjeb en Its met jou meegingen op stop. En met een super crew, het had niet beter gekund! Fantastisch vond je het dat er iemand gek genoeg was om frikandellen mee te nemen en dat je dus voor het eerst in de 15 jaar dat je al vloog een frikandel aan boord at. Uiteraard een schunnig fotootje gemaakt want dat hoorde erbij. Smerige tekst eronder en hop, op Facebook. Je had me toch een lol! En ik natuurlijk ook, want ook daarin hadden we elkaar gevonden. Af en toe een beetje shockeren, grenzen opzoeken. Anyways, vanaf dat moment stond ik bekend als frikandellen-meisje en werd er bijna elke vlucht wel aan me gevraagd waarom heb je ze vandaag ook niet meegenomen? Omdat dat iets van Daan en mij is was dan mijn antwoord.
Je was/bent echt m’n lievelings.
We begrepen elkaar.
En toen het niet goed met je ging voelde ik dat. Het was te stil rondom de altijd aanwezige Daan. Ik heb je toen opgezocht, je geknuffeld en naar je geluisterd. Urenlang konden we praten. Langzamerhand zag ik weer die lichtjes in je ogen terugkomen en kwam er een voorzichtig lachje tevoorschijn. De donkere wolken trokken langzaam weg. Wat heb je daar hard voor geknokt, samen met Frouk en jullie jongens.
Je hebt de knop omgedraaid, bent volledig voor het geluk van je gezin gegaan. Vond een passie, klussen. En wat was je in je element als je dat deed, het maakte je blij.
En wat een respect had ik daar voor, je deed het toch allemaal maar..
De laatste tijd spraken we elkaar wat minder regelmatig, maar toch was er eens in zoveel tijd even een berichtje van jouw of mijn kant. Of een knuffel en vluchtig gesprekje op BMC. Oh, wat vond ik die knuffels fijn. We zeiden al een tijdje tegen elkaar snel weer afspreken, misschien varen, lunchen en anders vliegen. Tijd zat toch.
Afgelopen week heb ik je nog een berichtje gestuurd, waar ik helaas nooit meer antwoord op ga krijgen..
Lieve boef, ik ga je zo verschrikkelijk missen.
Rust zacht en maak er ook daarboven weer een feestje van. Ondertussen beloof ik je dat ik die verdomde frikandellen zal blijven bakken aan boord ter ere van jou, voor wie ze maar wil, al zal het nooit meer hetzelfde zijn..
Dag Daantje
