Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dag Hanneke, Eline en Stan, Lourens, Marije en Joanne. Het bericht dat Daniël is gestorven, zo plotseling, is niet te bevatten. Voor jullie niet, voor de gemeente niet, ook voor mij niet, die zoveel meer op afstand staat. In de afgelopen twintig jaar hebben de wegen van Daniël en mij door kerkelijk Nederland elkaar een aantal.keren gekruist. Op een congres over de scheuring van de jaren 60, rond de nieuwe kerkorde, op de synode, in contact over een artikel in Opbouw en zo meer. Steeds weer werd ik getroffen door de gaven die God hem gaf: zijn (wetenschappelijk) inzicht, zijn liefde voor de kerk van Jezus Christus, zijn fijngevoeligheid, zijn wijsheid. Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend, staat ergens in de Bijbel. Dat gold voor Daniel voluit. Zo herinner ik hem vooral: als een vriendelijk mens, een vriendelijk kind van God, die juist daarin voor mij een voorbeeld was.

Ik bid, samen met mijn vrouw Ineke, om Gods troost voor jullie in dit grote verdriet en om Zijn beschermende handen om jullie heeft. In Christus verbonden, met jullie en met Daniël. Ad de Boer, Nijkerk.

Hoewel ik Daniël niet heel vaak ontmoet heb, kwam het bericht van zijn overlijden voor mij toch als een grote schok. Ik herinner mij hem als een warm mens, en als een deskundige predikant en theoloog. De keren dat ik hem sprak was meestal op een synode, op de universiteit of op een predikantenconferentie. Ik moest altijd erg tegen hem opkijken. Hij was vol belangstelling en vriendelijkheid, en leverde een zinvolle bijdrage aan de kerk en de theologie. Wat moeten jullie als gezin hem ontzettend missen. Mede namens mijn vrouw Germa wens en bid ik jullie de kracht en de nabijheid van de Here God toe in alles. Geert van Dijk, Sliedrecht

Ik heb goede herinneringen aan de tijd waarin ik met Daniël deel uitmaakte van de vakgroep kerkgeschiedenis aan de (toen nog) Theologische Universiteit Kampen. Zijn plotseling sterven schokt, en ik wens zijn familie van harte sterkte.