Een half jaar geleden leerde ik Derk kennen, een voor mij nog vreemde maar vriendelijke man. Ik ben een activiteiten/welzijn medewerker op de Flank waar hij enige tijd verbleef. Elke ochtend een lekker schaaltje warme griesmeelpap en een kop thee. We kletsen dan even over het weer en hoe het met zijn kinderen ging. Toen ik hem voor het eerst voorstelde om eens samen naar buiten te gaan, zij hij ; ach nee, maak een ander er maar blij mee die hebben het harder nodig. Ik word al genoeg verwend met aandacht. Ik liet mij niet kennen en nam hem alsnog mee in de rolstoel naar buiten. In November heb ik hem helemaal ingepakt, inclusief pet en handschoenen. We gingen vaak wat langer op pad dan met anderen omdat we zoals wij dat benoemde, wij gingen op ontdekkingsreis! Samen zijn wij op plekken geweest dat we niet meer wisten hoe wij terug moesten, ik had natuurlijk een telefoon met gps bij mij maar ik hield me soms gewoon van de domme. We hadden het onderweg over van alles. Hoe fijn hij zijn leven geleefd heeft. Hoe trots hij was op zijn kinderen, en vooral over Annette en Erna. Wat een lieve meiden heb ik toch, en ze doen het zo goed vertelde hij vol lof! Ook grapte we samen onderweg dat wij wel een leuke vent voor Erna gingen zoeken, niet te dun maar ook niet te dik want dan kun je er niks mee zei Derk dan.
Ook vertelde hij mij wel eens als ik hem een kopje koffie bracht dat hij wel eens verdrietig was, omdat hij niet alles meer zelf kan, en dat hij niet zijn kinderen wil opzadelen met zorgen om hem. Heel zelden liet hij een traan en pakte hij mijn hand stevig vast en zei hij stilletjes, je bent n lieve deerne. Ook heb ik met enige regelmaat samen met hem gezongen, liedjes van vroeger. Maar ook emotionele liederen die hem deed denken aan zijn lieve vrouw, huilen is gezond zei ik dan, en gaf hem een kleine knuffel! Ik kan hardop zeggen dat ik elke dag met plezier naar mijn werk ging en ga, en dat had zeker het meeste te maken met deze bijzondere man. Het voelde gelijk vertrouwd en fijn. Ik ben blij dat ik afscheid heb mogen nemen van jou Derk, dat je nog eenmaal mijn naam vol blijdschap riep, en bij het weglopen hoorde ik je nog zeggen, lachend en wel ; Ajow!
Lieve Derk, het ga je goed. Bedankt voor je vreugde en al je vriendelijkheid.
Liefs Lizanne Geurds
