Twee jaar geleden kwam René trots vertellen dat hij een vriendin had. Toen ik je de eerste keer zag bij René thuis maakte je meteen een spontane, vrolijke, belangstellende, positieve en sportieve (je had net gesport en je sportkleding nog aan) indruk.

De eerste keer dat je op mijn verjaardag kwam zat je naast René hand in hand –de verliefdheid straalde van jullie af.
Op volgende verjaardagen of feestdagen mengde jij je in het gezelschap en had voor ieder een luisterend oor en je had je vragen klaar: ”Hebben jullie nog wat leuks gedaan en wat voor leuks hebben jullie nog op de planning?“ Zelf genoot je ook zichtbaar van je uitstapjes, vakanties en het samen zijn met René. Ook kon je genieten van iets lekkers zoals een taartje, je vond het leuk om grapjes te maken en je wilde ons graag op de foto zetten.

Toen je ziek werd was je daar heel open over, je ging er heel nuchter en positief mee om. Je vond kwaliteit van leven heel belangrijk en je droeg uit om van elke dag te genieten. Je hebt heel wat nare boodschappen gekregen, maar wat bleef je sterk, stralend en optimistisch.
Ik heb met je meegehoopt op een wonder, het was je zó gegund om samen met René -en ieder die je lief was- nog véél langer van het leven te mogen genieten.

Lieve Desiré, ik vind het fijn je te hebben leren kennen. Bedankt voor alles.

Heel veel liefs van Yvonne

Het lijkt nog steeds onwerkelijk en niet te bevatten dat jij er nu niet meer bent.
Het leven gaat weer z'n gewone gang en de wereld draait gewoon door. Weet dat jij tastbaar niet meer bij ons bent, maar jouw ziel, energie en persoonlijke kracht zullen altijd blijven bestaan. Richard gelooft dat de dood niet het einde is, maar een evoluerend doorgaan is. Dat vind ik zelf een mooie, hoopvolle en troostvolle gedachte. Jij zal ons dus nooit verlaten, zoals je dit zelf aan ons hebt laten weten.
Wij wensen René, Pamela, Gio en de moeder van Desiré onnoemelijk veel sterkte en kracht om dit verlies te dragen.
Schroom niet om langs te komen voor een praatje, bakkie of eet gewoon mee. Het delen van gevoelens is zo belangrijk om weer verder te kunnen.
Veel liefs,
Cobi en Richard

Lieve Dees,

Ruim 23 jaar zijn we buren, vriendinnen, bijna familie geweest. Tegelijkertijd zijn we komen wonen in ons nieuwbouwhuis in de Kleine Geest. We hebben lief en leed met elkaar gedeeld. Samen heel wat uurtjes doorgebracht met een kop thee in de voortuin om te genieten van de eerst lentezon, een praatje in de tuin tijdens het ophangen van de was, satehtjes uitgewisseld over de schutting tijdens de bbq’s, gewandeld naar de Intratuin voor een ontbijtje en elkaars oliebollen geproefd op oudejaarsdag. De oliebollen die je op oudejaarsdag 2016 nog hebt staan bakken, omdat Gio ze zo lekker vindt.
Ik heb je enorm bewonderd hoe je ondanks dat je er een lange periode alleen voor stond veel tijd vrij wist te maken voor je kinderen, vriendinnen en de dag kon plukken als het strandweer was.
Bijna 2 jaar geleden vertelde je een date te hebben op Valentijnsdag met wie wilde je nog niet delen, maar als buurvrouw had ik uiteraard allang een vermoeden. En het geluk wat uit deze afspraak ontstond was jou en René zo gegund.
Veel respect heb ik voor je hoe je op een positieve manier met je ziekte wist om te gaan. Het lukte je om in het moment te leven en met volle teugen te genieten van mooie momenten, zo knap.
Lieve Dees, wat zal ik je missen