Een Engel
Het werd avond.
Zijn wij uitgevochten? vroeg een vrouw
Wij zijn uitgevochten, zei een engel
en hij tilde vrouw op,
hield haar tegen het licht,
en zei: je bent doorzichtig, nu
Laat me maar los, zei de vrouw
en de engel knikte en liet haar los.
De vrouw woei weg.
Een gedicht van Toon Tellegen opgeschreven door Christina

Op het familie-uitje dit jaar straalde en lachte je nog. Wat vonden we je sterk en hoe oneerlijk was de strijd die je moest voeren. Nu, zó snel al moest je ons verlaten en kon je het niet winnen van die rotziekte. Je hebt lieve mensen om je heen gehad en gelukkig heb je tot het laatst alles uit het leven weten te halen, vaak met een lach en soms met een traan. Lieve Desiré, het gaat je goed, verlaten doe je ons zeker niet. Veel sterkte voor de familie en vrienden.

Desire meer dan 10 jaar je achterbuur man geweest ,na mijn verhuizing kwamen elkaar in het dorp tegen en maakten we altijd een kort praatje . Zo volgde we elkaar door het leven ,maar ook voor een klusje wist je me tevinden . Als ik er nu op terug kijk heb ik het met plezier gedaan . Wens de familie veel sterkte toe voor de komende tijd.

Intens verdriet om het overlijden van onze pracht buurvrouw Desiré, maar ook blij en dankbaar dat zij ons zo’n lange tijd – bijna twintig jaar - nabij is geweest. Dat is het gevoel dat mij deze dagen bezighoudt. Voor ons was Desiré de buurvrouw waar je zo lekker laagdrempelig aan kon kloppen als je misgreep in je keukenkastje en waar de kinderen toen ze kleiner waren terecht konden voor een praktisch advies als wij even niet thuis waren.
Desiré, die altijd puur en oprecht, vaak wel tijd had voor een praatje. Gesprekjes die vaak niet lang duurden, maar die toch niet alleen over koetjes en kalfjes gingen. Regelmatig spraken we ook over diepe zielenroerselen. Incidenteel gingen we samen naar het strand of de duinen voor een uitwaaiwandeling of wat langer geleden voor een strandbezoek omdat onze zonen– die even oud zijn en ook bij elkaar in de klas zaten – allebei van zand en zee houden.
Woensdag 18 januari maakten we een laatste wandelingetje samen naar het strand. Jij wilde nog wel even de zee zien en ik had tijd. Het lopen ging nog best ok, we hadden een mooi intens gesprek op het bankje boven op het duin, maar ik merkte dat je ziekte je meer en meer in zijn greep kreeg. En nu, nu ben je fysiek al niet meer in ons midden. Onze straat is voor mij één van haar mooiste inwoners kwijt. We zullen je missen!
René, Pamela, Giovanni, Youri, maar ook de moeder van Desiré en overige familie en vrienden, we wensen jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit grote gemis!
fam. Peeters

Ik ken je als een altijd vrolijke en spontane meid. Een maand of 2 a 3 geleden nog heel wat gemaild over laptops en je nog gesproken.
Nooit gedacht dat het zo verschrikkelijk snel zou gaan.
Maar je bent onwijs moedig en je tekst is geweldig.
"" 'Ik ga wel weg,
maar verlaat jullie niet!' ""
Rene, de kinderen, en verdere familie en vrienden heel veel sterkte met dit verlies.
Niek

Ruim 23 jaar geleden leerde ik Dees kennen: we kwamen allebei wonen in de Laan van Delfland. Al bij onze eerste ontmoeting viel me haar spontaniteit en eerlijkheid op. Afgelopen week zijn veel herinneringen naar boven gekomen: de leuke straatfeesten, met alle buurtjes op het strand, de pannenkoeken waar Dees zo gek op was, de eerste kerstdag die we samen vierde omdat we allebei alleen waren, de dag dat haar vader plotseling was overleden en zij gewoon naar haar werk wilde maar onderweg (het sneeuwde) toch besloot weer naar huis te gaan, de high tea 2 weken voor haar overlijden......Ik ga haar missen in de straat! Lieve Pamela, Giovanni, Rene, Rita, Lilian en Paul, jullie mogen trots zijn op jullie kanjer! Zij is een voorbeeld voor velen! Ik wens jullie heel veel sterkte! Lieve groetjes van Anneke

Wat ongelofelijk verdrietig dat we je nu al moeten missen. Je was een lieve, vrolijke, krachtige mooie vrouw. Voor Pamela en Giovanni en ook voor René en familie heel veel sterkte voor de komende tijd!

Lieve groet Tine

Lieve dees,
De laatste keer dat ik je zag was 1 1/2 maand geleden bij ons stagepunt ontbijtje. Ons contact was altijd warm en voelde goed ook als we elkaar een tijdje niet zagen. Je zult er in gedachten altijd bij blijven horen en bij ons volgende weerzien van ons clubje zullen we je herinneren en nooit vergeten. We zullen je zo erg missen. We hebben mooie herinneringen aan je en die geven troost.
Dag lieve dees.

liefs ilse

Beste Pamela en Giovanni,
Jullie moeder was een bijzondere vrouw, hoe zij van het leven kon genieten terwijl ze ziek was; het was altijd fijn om haar tegen te komen. Wij wensen jullie veel warmte van de mensen om jullie heen om dit verlies te dragen.
Cor, Sylvia, Bo, Lola, Linde Moor