Mijn herinneringen aan Diedeke zijn onlosmakelijk verbonden met de tennisvereniging LTC Keenenburg in Schipluiden. Daar had ik veel met haar te maken vanuit haar functie als penningmeester van het bestuur, maar natuurlijk ook gewoon bij feestjes aan de bar en op of langs de tennisbaan. Altijd warm, belangstellend, gezellig en zeer betrokken. Én met een warm hart voor Ard en haar kinderen. Ik heb met bewondering gekeken (en geluisterd!) hoe zij hen, maar vooral Ard, op een voetstuk plaatste.
Hele fijne herinneringen heb ik aan onze bezoekjes aan het tennistoernooi in Rosmalen, waar we menig wereldster zagen spelen. Zelfs daar zocht ze in de tenniskledingwinkels weer alleen leuke kleding voor de kinderen.
Inde auto onderweg (zij was de chauffeur) heb ik me vreselijk geamuseerd om haar opmerkingen tegen medeweggebruikers: “ga jij hem er nou tussen zetten?” of “ga jij eens even terug je baan in”.
We zullen Diedeke ontzettend gaan missen. Een postuum en virtueel voetstuk voor haar!

Lieve Ard, Olivier, Tobias en Isabelle en Lieve Hinko,
Diedeke zal voor altijd in onze herinneringen blijven. Lief, warm, gezellig, zorgzaam maar ook sterk en volhoudend.
Mijn eerste herinneringen aan Diedeke gaan terug naar de tijd dat ik in Muiden als kind bij Tante Trees mocht logeren en we samen in de buurt speelden, ik was 8 en Diedeke was 4. Wat een plezier hebben we gehad! Later bij verschillende familie bijeenkomsten en kerstmissen was Diedeke er ook vaak bij en was het altijd gezellig even bij te praten. Zaterdag ben ik gaan lunchen in de tuin van het restaurant waar we samen jaren geleden in Venetie gegeten hebben,
Rust zacht lieve Diedeke, we zullen met liefde aan je blijven denken.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht in deze hele moeilijke tijd.

Liefs, Pia (met Lucio, Emma en Julia)