Het is vandaag 3 jaar geleden dat Djoeke afscheid nam van het leven, een zwaar en onmiskenbaar te zwaar leven.
We missen haar en op dagen als deze is het moeilijk om dat gemis te relativeren.
Het is een gedenkdag, waarin ook verdriet thuishoort, naast de gesprekken over hoe het vroeger was en hoe het nu zal zijn met Djoeke.
Een ding is zeker, ze heeft haar verlangde rust gevonden, of het nu is in een eeuwige slaap of in een hoedanigheid dat Djoeke ons nog steeds kan zien en ons zo nu en dan kan helpen.
Djoeke,we houden heel van je en we missen je ook heel erg, maar we laten ons nog steeds verrassen door mogelijke contactmomentjes met jou en dat geeft ons ook wel weer steun.
Arianne schrijft regelmatig mooie en ontroerende gedachten op in de vorm van een gedicht of proza.
Ik denk vaak aan je, o.a. tijdens mijn wandelingen.
Voor ons beiden onze wijze waarop we de herinnering aan jou levend houden.
Lief, als je nog ergens rond zweeft, weet dan dat Saar en inmiddels ook Gijs nog regelmatig aan je denken, evenals Francis en Jeroen en vele anderen.
Je blijft voor altijd in onze gedachten,
Pa
