Alweer zes jaar geleden werd ik "blij" verrast met de mededeling van mijn vijftigste verjaardag op Rondje Kockengen.
De tekst verraadde al wie dit bedacht had, dit kon niet anders dan Ed zijn.
Onze begroeting begon steevast met Hé Zus, hé Vark of andersom.
Wat zal hij zich verkneukeld hebben tijdens de voorbereiding. Ik zie zo z'n scheve grijns voor me. Zo typisch een Hogendoorn trekje.
Ik herken hier zo pa, ome Wim, tante Mar en Por in.
De voorpret van Ed was wsl groter dan de verrassing zelf.
En verrast was ik!
Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik het verafschuw om in de publiciteit te staan. En Ed wist dat als geen ander.
Om dan ook nog de meest wanstaltige foto te plaatsen (met dank aan Peter S.), wist hij me op de juiste plaats te raken.
Wat had ik vandaag op mijn verjaardag graag even gehoord: Hé Zus!
Je bent niet meer lijfelijk aanwezig, maar bent diep geworteld in mijn hart.

We'll meet again!

Er gaat geen dag voorbij dat jullie niet even in mijn gedachten zijn ....

Dit jaar voor het eerst sinds jaren geen telefoontje om 00.04 uur. Ons nieuwjaarsbelletje. Jezus wat haat ik Oud en Nieuw dit jaar. Xxx mis je grote broer

blijf maar op je wachten terwijl ik echt wel weet dat je niet meer thuiskomt.
mis je.
X, 10