Vol ongeloof ben ik. Nog steeds, elke dag weer. Zojuist liep ik mijn rondje hard langs de Vliet waar ik Elly vaak tegenkwam op de zondagochtend. Maar meer herinner ik me Elly actief in de wijken, begaan met de mensen, vanuit de kracht van de individu werkzaam bij de Rijksoverheid en de laatste jaren bij de gemeente Rotterdam. We deelden de passie om de inititiatieven in de wijken, van de bewoners, sterker en krachtiger te maken. Zichtbaar te maken. Echt te waarderen. Ik kan niet geloven dat je er niet meer bent Elly. We zouden elkaar binnenkort zien, zij je nog. Je was even ziek thuis maar volgende week zou je er weer zijn, smste je me. Het mocht niet zo zijn. Bert, Lisanne, Tamar en de rest van de familie wens ik sterkte met het verwerken van dit enorme verlies.

Het is niet te bevatten dat Elly er niet meer is. Een onconventionele topvrouw met hart voor kwetsbare mensen. Een herinnering komt terug, waar ik graag aan denk en die typerend is voor Elly. Een werkbezoek in een Rotterdamse volkstuin. No nonsense gesprekken met vrijwilligers, bewoners, bestuurders. Terug in de auto. De WMO en de Jeugdwet waren nog in de maak. Al manoeuvrerend door de drukke stad een no nonsense gesprek over onze samenwerking op het gebied van huiselijk geweld en kindermishandeling. Moeilijke kwesties, ingewikkeld georganiseerd. Dat lag best gevoelig. Kan het niet wat eenvoudiger allemaal? Net zoals in die volkstuin? Je ziet het Elly zeggen. Het werd zo Veilig Thuis. Daar konden de latere gesprekken met Elly en onze collega's van de andere ministeries over allerlei ingewikkelde zaken rond de 'decentralisaties' niet tegenop! Wat een gemis.

Het is al meer dan tien jaar geleden dat we collega's waren Elly, maar ik vind je nog steeds een ontzettend leuk mens. Als leidinggevende heb je me ruimte en kansen gegeven bij SZW. En je was een inspirerend voorbeeld: wat een verademing om eens een vróuw te zien die voortvarend en recht voor zijn raap is, doordouwt en hard lacht! Heerlijk! Ik heb er vaak aan teruggedacht. En intussen had je een groot hart voor je team en de samenleving. Ik hoorde over je ziekte en wou je een bericht sturen, maar was te laat. Niet bij te benen en verschrikkelijk. Maar ja, jou bijbenen was altijd al lastig... Alsnog een dikke kus, Heleen van Andel

Lieve familie van Elly,
met ontroering en verbijstering hoorde en las ik van het overlijden van jullie bevlogen en lieve Elly. Direct flitste me de mooie en inspirerende momenten met haar en jullie door mijn hoofd gedurende de maanden rond het ziekzijn en overlijden van haar ouders Piet en Riet in Wormerveer. Wat zullen jullie haar passie en spirit gaan missen... Loslaten van een geliefd mens uit je midden is zo heel erg moeilijk - daar heb je elkaar heel erg bij nodig. Ik wens jullie die kracht toe en de nabijheid van lieve mensen om je heen. Houd elkaar vast en troost elkaar met de blijvende herinneringen aan een bijzondere vrouw die mij heel sympathiek was. Ik brand een kaarsje in de Mariakapel van Wormerveer waar haar vader vele malen de deur heeft geopend en gesloten! Lieve groet - Ria Casalod Brakenhoff

Van de week zag ik een overlijdensbericht in de Volkskrant. Elly van Kooten geboren te Wormerveer. Die ken ik, schoot door mijn gedachten. Klasgenoot eerste drie jaar lagere school. Elly uit de Vinkenstraat (?). Dat ik het nog weet is wellicht wonderbaarlijk maar dat het me wat doet is nog wat vreemder na zoveel jaar. Ik wens de familie heel veel sterkte met dit verlies.
Gerard Metselaar