Ik leerde Els kennen tijdens het eerste studiejaar van Sociale Geografie in 1981 aan Universiteit van Utrecht. Ik herinner me haar nog tijdens een excursie in het najaar , ergens naar een locatie in het buitengebied. We kregen opdrachten te maken en daar sta je dan met je laarzen in de modder op een stoppelig geoogst maisveld. Waar moest je je papier opleggen om de antwoorden op te schrijven? Zo praktisch als we waren legden we de papieren op elkaars rug, Harma was er ook bij. Daar hebben we een foto van, Els had die ook: drie studenten Sociale Geografie achter elkaar en twee schrijvend op de rug van de ander. Een zwart wit foto. Die blijft mij dierbaar.

Wij beiden waren uitgenodigd op een feestje van een studiegenoot. We wisten van elkaar dat we iets met het christelijke geloof hadden. Ik was onder de indruk van haar jaar als Blauwe Engel. Blijkbaar had een van de gasten iets opgevangen van ons gesprek en werden er vragen op ons afgevuurd waarom wij geloofden, of je dan moest bidden, naar de kerk moest en de Bijbel moest bestuderen. Wat wij geantwoord hebben weet ik niet meer maar ik voelde mij niet alleen staan maar gesterkt door haar aanwezigheid Samen stonden we sterk en konden wij het vragenvuur aan. Met een Blauwe Engel aan mijn zijde.

Jammer dat we elkaar niet meer konden ontmoeten afgelopen jaar. Ik appte jou, maar je appte terug dat je zwaar depressief was. Dat kwam bij mij binnen als een mokerslag. Ik was die hele dag met jou in mijn gedachten. De volgende dag appte ik je terug of ik je wellicht kon bellen. Dat vond je te confronterend. Wat ben ik bezig geweest met jou in mijn gedachten. En toen jouw bericht van overlijden. Lieve Els, jij hebt nu je rust gevonden en jij bent daar waar het goed is: geen lijden en geen pijn meer.

Wouter, kracht gewenst om zonder haar en met jullie kinderen en aanhang verder te gaan. Met Els in liefdevolle herinnering.

Lieve Els,
De afgelopen 1,5 jaar hebben we elkaar wat intensiever gezien. We spraken vaak af op vrijdag; we dronken samen koffie en keken waar jij je die dag toe kon zetten. De ene keer was dat samen een huishoudelijk klusje doen, de andere keer een legpuzzel maken. We hebben ook weleens voor de tv meegedaan met 'Nederland in beweging', op aanraden van Jasper. Als het droog was gingen we naar buiten om te wandelen. Soms tot de hoek van de straat, maar ook wel rondjes om de kleine of zelfs de grote plas. Je was zo trots op je gezin en vond het moeilijk te accepteren dat je niet de moeder voor ze kon zijn die je wilde zijn. Zo vond je het lastig dat je niet intensiever betrokken kon zijn bij het nieuwe huis van Joost en Milou en vond je het verdrietig dat Jasper veel huishoudelijke klusjes, zoals het koken, van je over moest nemen. Ook miste je het bespreken van de situatie in de wereld met Nicolai, omdat het je niet meer lukte om de krant te lezen en het nieuws te volgen.
We hadden samen nog genoeg plannen voor de tijd die zou komen, de tijd waarin je weer jezelf zou zijn. Zo was een van onze plannen het maken van een treurtrip uit jouw gelijknamige boekje. Het was fijn om samen vooruit te kijken.
Wat verdrietig dat er zo'n abrupt einde aan jouw leven gekomen is. Ik mis je!
liefs,
Angita

Ben samen met Els opgegroeid in Leidschendam elke dag samen naar school heerlijk knus
Op vakantie mee met haar ouders mooie warme tijd
Altijd met lange tussen tijd contact gehouden
Laatste jaren mijn 50 ste verjaardag en haar 50 ste samen gevierd en natuurlijk de reünie van onze lagere school waar zij de regie in had
Els veel te vroeg ons verlaten
Je krijgt een warme plek in mijn hart ❤️
Liefs aan alle naasten van deze super lieve vrouw
Anita van den Ham spijkers ❤️

Els was mijn eerste collega en een hele fijne collega. Els was goed in haar werk bij het RIPAT, ze had zaken goed op orde. Ik vond het heel jammer dat toen het RIPAT werd opgeheven, we geen collega's meer waren. Wel hielden we gelukkig contact en spraken af en toe af om gezellig bij te kletsen, iets te drinken en een hapje te eten. Els was geïnteresseerd, wist zich anekdotes goed te herinneren, was gezellig en meelevend. We hadden fijne gespreksonderwerpen zoals onze 3 kinderen, de RIPAT-tijd en gemaakte reizen.
Ik kan mij herinneren dat Els met Jasper als baby en Vera bij mij op kraambezoek kwamen. Onze Jasper was ook een baby. Het was gezellig, we hebben lekker ervaringen uitgewisseld en ik weet dat Vera bij het vertrek heel goed oplette, dat wel haar broertje Jasper mee naar huis ging en niet onze Jasper.
Els, ik ga je missen...
Wouter, Vera, Joost en Jasper veel sterkte gewenst met het verlies van jullie lieve Els.