lieve emmelien, het heeft lang geduurd om de juiste woorden te vinden maar ik probeer het wel.
Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom je er niet meer bent, hoe kan dat nou, zomaar opeens.
Het is zo anders zonder jouw in het vak, zo stil, zo saai.
Om 10 voor half 3 voordat de wedstrijd begint kijk ik altijd nog even naar links om te kijken of je echt niet meer komt en elke keer wordt ik weer met die teleurstelling geconfronteerd, nee ze zal nooit meer komen.
Weet je nog ons liedje, van lee touwers, dat doe ik nog steeds maar bij die ene zin van'ze roepen jouw" kijk ik nu naar boven, met een brok in mijn keel.
Emmie je zou eens moeten weten wat er nu allemaal met feyenoord aan de hand is, je zou er schande over spreken. En zoetje ach arme zoetje, hij heeft er pas 8 achter zijn oren gekregen, jij zou zeggen, ach maakt niet uit het blijft een lekker ding.
Lieve em, ik denk nog heel veel aan je, bij feyenoord, bij liedjes van marco borsato, bij liedjes van the backstreet boys, bij zoveel dingen.
Je moest eens weten hoe je gemist wordt, door je ouders, je zus ,vrienden. Ik wou dat ik je terug kon halen, maar helaas we moeten het met mooie herrineringen doen. you'll never walk alone, wijfie rust zacht ik mis je. Dikke kus jouw feyenoord vriendinnetje
