Onwerkelijk, onbegrijpelijk, niet te bevatten, woorden schieten simpelweg tekort nu jij ineens niet meer onder ons bent. In het voorjaar stelden we samen het doel om dit jaar echt voor goud te gaan, misschien wel mijn laatste kans.. Jij deed er altijd alles aan om de positieve sfeer binnen ons team naar boven te halen en in jouw ogen was altijd alles mogelijk.

Nu ben jij er niet meer coach, verloren van de strijd die jij nooit op deze jonge leeftijd had mogen strijden. Wat is het snel gegaan, ik kan mijn laatste woorden tegen je niet eens herinneren, omdat iedereen verwacht had dat jouw vrolijke glimlach na de zomerstop gewoon de turnzaal weer zou binnenlopen.

We zullen je altijd herinneren als onze vrolijke trainer met een hart vol turnpassie bij wie niets te gek was en elk element te leren was, ook voor mij. Ik ga je enorm missen coach!

"Stay positive, it is all about the mindset!" Dit waren jouw laatste woorden voor ons en ik beloof dat ik altijd met deze spirit door zal blijven gaan om de gestelde doelen te bereiken, want jij zou ook niets liever willen.

Rust zacht Enrico!

Ik wens Cynthia, Yuri, Lance, Joop en verdere familie enorm veel sterkte toe in deze zware en onbegrijpelijke tijd!

Een man die er altijd was voor “zijn” jongens.
Altijd een luisterend oor.
Enrico, wij zijn jou eeuwig dankbaar voor de prachtige tijd die Dennis bij jou mocht hebben.
Hij heeft zo ontzettend veel steun van jou gehad in zijn zware periode. Waardoor ook wij ons gesteund voelden. Heel veel dank.
Rust zacht.

Cynthia, Yuri en Lance, Joop en Geertje en de rest van de familie, heel veel sterkte en kracht met dit enorm grote verlies.

Als er iemand was die een belichaming kon zijn voor sportplezier, dan was jij het Enrico; ook op het scherpst van de snede kon er altijd gelachen worden en stelde je mij en een hele hoop andere turners altijd op hun gemak. Een veel te vroeg en abrupt einde maakt opeens alle herinneringen levendig en waardevol, Ik ben blij dat ik zo veel mooie dingen samen met jou heb mogen meemaken. Van opperste concentratie tijdens NK’s en andere wedstrijden tot het met zijn tweeën een hele middag ronddolen in een privé ziekenhuis in Finland door mijn gebroken voet, waar we ons verwonderden over het feit dat er wel ipads waren i.p.v. kranten maar geen fatsoenlijke koffie-automaat. En natuurlijk de vrijdagtrainingen die altijd een traditiegetrouwe mix waren van hard trainen en koetjes-en-kalfjes gesprekken. Ik ben dankbaar dat ik zoveel mooie dingen van je heb mogen leren, zowel binnen als buiten de turnzaal.
Rust zacht, Enrico. ‘Stay positive’

Jens