De krant die je nooit wilt openslaan.
De telefoon die je niet wilt horen.
De brief die je weigert te openen...
...en toch dringt dit nieuws binnen.

Je schuift het voor je uit.
Je steekt je hoofd in ' t zand.
Zeven maanden lang
gestreden met open vizier.

Gedachten gaan terug
naar die dag daar in september
Hij was er, samen met zijn lief
Gaf anderen hoop

Het feest maakte hij mee
aan tafel met bekenden
niets liet hij merken
wat hij in zijn hoofd bedacht

Niets verraadde de tumor
die iedereen wilde ontkennen
Erik ontkende niets
wat kan moet gebeuren

Hoop na elk doktersbezoek
het glas altijd halfvol
Hij was juist een troost voor velen
dus juist andersom.

Erik, een kanjer voor je lief
zijn kinderen en iedereen
die met hem om mochten gaan

We hebben je verloren
jouw kracht en optimisme
geef je door aan allen.
Wij gaan door met jou in ons hart.

Theo en Jet