Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Maria y Max,
Es terrible lo que ha pasado con tu Erik, demasiado joven! Lo siento muchisimo y cuidate mucho .
Con todo mi carino.

Marianne Visser

Wij kennen Erik van de vakanties in Blanes, samen met zijn ouders en Mark
Erik en Remko waren zowat de hele vakantie aan het surfen en duiken.
En onze dochters waren gek op hem.
Wat zal hij gemist worden.

Theo en Anneke van Ierssel

Lieve Erik,

Jouw overlijden sloeg in als een bom. Met dezelfde verwoestende kracht. Het leven gaat door zegt men vaak, maar dat zal heel zwaar worden. Totaal anders en met een grauwsluier.
Je was m'n maatje! We dachten hetzelfde over een heleboel dingen. Konden lekker fantaseren op dezelfde golflengte. Als je hier was bleven we samen wat langer op, dronken nog een biertje en kletsen over van alles en nog wat. Ik probeerde je raad te geven, maar ik was meer een klankbord. En zo hoort het ook. Het waren fantastische momenten en ik zal dat ook nooit vergeten.
Ik ben dankbaar dat ik je 46 jaar in mijn leven heb mogen hebben. Eerst in ons gezin en later op afstand Spanje. Het waren mooie jaren. Je zien opgroeien was mooi. Later ging je stappen met je vrienden. We vielen dan pas in slaap als we je brommer de straat in hoorden rijden. Soms bracht ik je weg en je kwam dan met de bus weer naar huis. Ik deed dat met heel veel plezier.
Later met de auto van mama met vrienden naar Blanes waar jullie een geweldige vakantie hadden. Ik zie de foto's nog voor me. Ook het aantal lege flessen. In Blanes ontmoette je de liefde van je leven Maria Jose. Maria Jose was toevallig met haar vader vanuit Linares op bezoek bij haar zuster die een sta-caravan had op camping Vora Mar. Het lijkt wel of dit door hogere machten was geregeld. Jullie vielen als een blok voor elkaar.
Hierna regelmatig vliegen naar Spanje. In de geweldige familie van Maria Jose werd je met warmte ontvangen. Toen kwam jullie besluit om definitief samen verder te gaan.
Eerst een tijdje bij ons gewoond. Dit was erg gezellig. Daarna kochten jullie je eerste huis aan de Hagelingerweg. Maria Jose had hier inmiddels ook werk gevonden, dat was erg naar haar zin. Gelukkig maar.
Hier was wel wat kluswerk aan te doen maar met Mark en mij erbij ging het allemaal gesmeerd. Maria Jose en mama zorgden voor de catering. Het was druk maar wel erg leuk.
Na een aantal jaren begon het toch te kriebelen en kozen jullie ervoor om naar Spanje te verhuizen.
Eerst naar Mijas. Je had niet direct werk maar deinsde er niet voor terug om alles aan te pakken. Zo werd je ober aan de boulevard van Fuengirola. Je was daar zo goed dat je gevraagd werd daar te blijven toen je elders beter werk had gevonden. Mama en ik gingen regelmatig naar Fuengirola zodat we elkaar dan wat langer zagen.
Toen gingen jullie trouwen en dat gebeurde natuurlijk in Linares. Het was hartverwarmend om te ervaren hoeveel familie,vrienden en vriendinnen uit Nederland allemaal op de bruiloft kwamen.
Later gingen jullie in Linares wonen, lieten daar een huis bouwen. Je had een goede baan. Je moest regelmatig op reis, maar als in een of ander land zat ging je altijd even met ons Facetimen. We vonden dat altijd ontzettend fijn.
Je was zo gelukkig toen Max geboren werd 2016. Jullie hadden hier zo naar verlangd. Jullie geluk was compleet.
En nu dit. Jullie hadden nog zoveel plannen! Alles is gebroken.
Lieve Erik, we hebben heel veel van je gehouden en blijven dat natuurlijk doen.
Voor Maria Jose en Max zullen we er altijd zijn. Onze hele familie.
Als mijn tijd gekomen is zal ik graag weer een biertje met je drinken.

Pap

Dikke kus van “moeders”
Ja, jij noemde mij altijd moeders!!
Ik noemde je altijd
“boef”!