Het lijkt een eeuwigheid geleden, maar dat is het niet. Zal ieder jaar aan je terug blijven denken met veel goede herinneringen. Je foto staat bij ons (Convenient) om je voor altijd een plek te geven.

He Erik,
Het is inmiddels al weer 3 jaar geleden dat je ons verliet.
Ik ben inmiddels weg bij Convinient maar ben je niet vergeten.

Rust zacht.

Jelle

Vanmorgen in de auto "schrok" ik van de gedachte dat het al weer 2 jaar geleden is.
Ik moet nog met regelmaat aan je denken, maar ook aan Riadne en de kinderen.
Helaas ga ik Convenient verlaten maar neem heel veel mooie en warme herinneringen mee waar jij ook een onderdeel van zal zijn.

Het gemis is er nog steeds

Ik wil Riadne en de kinderen deze dag heel veel sterkte toewensen.

Gerda

Weer een jaar verder. Er zijn nog steeds veel mensen die met regelmaat aan je terugdenken en ik ben er daar één van. Dat zal ook wel zo blijven denk ik. Je maakt deel uit van de geschiedenis van Convenient. Je humor mis ik nog met regelmaat.

Je zal niet vergeten worden. Sterkte voor Riadne en de kinderen op toch weer een moeilijke dag.

Het is al weer twee jaar geleden dat je bent overleden. Tijdens de kerstborrel bij Convenient heb ik nog aan je gedacht. De kerstborrel, die zoveel bedrijven jaarlijks organiseren, was bij Convenient nog niet eerder georganiseerd tot jij vond dat daar maar eens verandering in moest komen. Nu is de kerstborrel ook bij Convenient een mooie jaarlijkse traditie. Dank daarvoor nog. Ik ga nog vaak aan je terugdenken en het zullen momenten van warme herinneringen zijn.

Zaterdagmiddag tussen 12 en 1 uur even luisteren naar de Top 2000 wanneer ze The End weer zullen draaien. Nog even terugdenken aan je verhalen over The Doors...

Nog steeds moet ik af en toe aan je denken.
Pas zag ik je nog lopen, maar het was iemand die sterk op je leek.
Het is nu bijna 2 jaar geleden, maar je staat nog vers in het geheugen.
Zo zal het altijd blijven.

Zo nu en dan dwalen mijn gedachten af naar momenten die we samen beleefden en de gesprekken die we hebben gehad. Het is al weer een heel jaar geleden. Vrijdagochtend tussen 9 en 10 zal ik afstemmen op de Top 2000 en met speciale aandacht luisteren naar het nummer The End van de Doors.

This is the end
Beautiful friend
It hurts to set you free
This is the end

Vandaag is het een jaar geleden dat we het vreselijke nieuws te horen kregen dat je was overleden. Wat een dreun was dat, als het voor mij (en je collega\'s) al zo\'n schok was hoe zal het dan wel niet geweest zijn voor Riadne, de kinderen en je familie.

Ook ik heb je met regelmaat gemist op de zaak, bij het binnen komen en weer naar huis gaan, even zwaaien een knik en een \"tot morgen\", die lege plek zien dat deed pijn en was gewoon heel raar. De eerste nieuwjaarsborrel zonder jou, het eerste jaarfeest zonder jou, voor mijn gevoel was het gewoon niet compleet. Het \"tot morgen\" is er niet meer. Erik ook ik ben je nog niet vergeten, wij als collega\'s hebben het nog met regelmaat over jou. Je hoort gewoon nog bij ons.

Het afscheid van vorig jaar ligt nog vers in mijn geheugen, de prachtige dienst, het verdriet en al die mensen die er waren, wat bijzonder vond ik dat. Maar misschien ook wel niet zo bijzonder, want je was een warm mens, altijd aandacht voor iedereen, altijd wel even tijd voor een praatje, altijd even vragen hoe het ging. Dat zoveel mensen die dag afscheid van je namen zegt heel veel over jou Erik.

Vandaag zullen mijn gedachten extra bij Riadne en de kinderen zijn.

Wat vreemd dat het nu bijna een jaar geleden is dat je bent overleden. Ik heb het afgelopen jaar best vaak aan je moeten denken. In het begin zelfs vaak gedacht dat ik je binnen zag komen, omdat ik iedereen altijd langs kan zien komen.

Een woord aan jou is een loos woord. Daarom maar de woorden die mijn gevoel weergeven en gericht aan jouw nabestaanden. Met regelmaat mis ik je nog steeds en doet het ook pijn als ik me dat weer besef. Volgende week ga ik bij Riadne op bezoek om ook haar te laten weten dat we je niet vergeten zijn. Voor familie en directe vrienden blijft het natuurlijk het hardst, maar ook wij als oud collega\\\\\\\'s missen je nog steeds.

Zo lang er nog mensen zijn die je iedere dag hebben mogen meemaken, zal je niet vergeten worden. Want daarvoor bracht je te veel en was je een te fijn mens. We zullen hier ook weer aan je denken en ook aan Riadne en de kinderen natuurlijk.

Nu een maand geleden ging je telefoon over, voor de laatste keer. Riadne belde en wilde graag Gerard spreken. Er klonk iets onbestemds door in haar stem, maar het bericht waar Gerard enkele minuten later binnenkwam, had niemand verwacht. Die gezellige, sportieve en bijna altijd goedgemutste collega die naast me zat, zal daar nooit meer zitten. Het hele bedrijf was stil die dag, in gedachten bij jou, bij Riadne, bij je kinderen en kleinkind.
Vijf dagen later was de uitvaartdienst, in een afgeladen crematorium. Een deel van \'jouw\' harmonie speelde, velen wilden nog een laatste woordje tot je zeggen -er is nog zo veel te zeggen- en dan is het over.
Van alle toekomstplannen van en met jou komt niets meer. Wij zullen het zonder jou moeten doen, maar hoe zwaar dat ons ook valt, voor Riadne, je kinderen en verdere familie is dat nog veel zwaarder dan voor ons.

Ik wens Riadne, je kinderen en alle anderen voor wie jij een rol speelde in hun leven dan ook heel veel sterkte, ook nu voor anderen het leven weer min of meer verder gaat. Het leven zal voor hun nooit meer zo zijn als voorheen.