Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Gecondoleerd Patricia, Emel, familie en vrienden, heel veel sterkte!



Ernst was een grappenmaker en serieus tegelijkertijd. Een belangrijke spil in ons mooie projectteam van De Loep. Als team werkten we keihard. Af en toe gunden we onszelf een uitje. Een borrel, lekker eten: het team en onze levensgenieter Ernst voorop, genoot met volle teugen.



Ernst was altijd op de fiets. En hoewel wij hem nog wel eens plaagden, was Ernst onverstoorbaar trots op zijn conditie. Toen we een keertje van Twello naar Teuge fietsten, gaf hij ons lik op stuk. We konden 'm niet bijhouden. "Ik fiets nog rustig hoor, riep hij ons van voren toe".



Met Ernst was er altijd ruimte voor een goed gesprek. Hij kon geweldig luisteren én had ook altijd een mooi verhaal klaar vanuit zijn rijke levenservaring. Ik ontdekte gaandeweg dat Ernst veel lagen had, ongelofelijk veel diepgang. En op alle niveaus, begreep hij je. Van het geinen, tot het serieuze, van het spirituele tot het alledaagse.



Ik mis je Ernst. Het ga je goed in de eeuwigheid!

Dat je deze lente voor het laatst afscheid nam van Texel, wisten we alle vier. Je bleef extra lang. En je genoot. Van de rust en de ruimte. Je genoot, met Patricia en met de honden. Genieten kon je. Levens-genieter.

En dan nu de dood. Ondoorgrondelijk. We wensen je ook nu rust toe. En ruimte. Dank voor mooi contact.

Patricia, wat heb je jouw Ernst in deze periode mooi bijgestaan. Steeds zoekend naar wat nodig was. Wat bij hem paste. Bewonderenswaardig.

We gunnen jou rust. Om te doorvoelen, dat je, zonder Ernst, verder gaat. We wensen je ruimte. Gun ‘t tijd.

Tot op Texel,

We condoleren de nabestaanden,

John en Henk