Die Erwin, wat een aardige, leuke, spontane en sportieve vent was je altijd. Ik leerde je in 2010 bij de gemeente Diemen kennen, je was mijn collega op dezelfde kamer. Wat me direct is bijgebleven: je viel altijd gelijk met de deur in huis! Opvallende verschijning, makkelijke prater, veel steun en toeverlaat voor elkaar. Konden veel delen, over sport, het werk, het leven, geloof, de tegenslagen etc.
Je kon weinig motivatie uit je werk krijgen en je kon je niet zo ontwikkelen als je had gewild en wat je in je mars had was meer. Je was namelijk een enorme motivator en kon mensen enthousiasmeren, hart onder de riem steken, aan het lachen brengen, soms opstoken en goed imiteren als ze even weer weg liepen... Je had misschien ook wel een cabaretier kunnen worden!
10 jaar met elkaar opgetrokken, ook al deden we heel verschillend werk op de afdeling Vergunningen. En toch begrepen we elkaar gelijk. Een paar jaar later leek je eindelijk een passende baan te hebben en toen werd je ineens lichamelijk steeds verder teruggeworpen. Niet te plaatsen, niet te begrijpen. Heel aangrijpend, voor jou, voor je gezin, en voor een ieder die je nabij was. En je vrouw Linda die met je tot het uiterste gegaan is.
Die Erwin, wat zal ik je missen...

Lieve Erwin,
Bijzonder om met jou in groep 6 te hebben gezeten op de Readingopleiding. Zacht, bescheiden en vol liefde. Altijd fijn als jij er was en we stappen maakten met de groep. Ik herinner me dat we samen in een reading zaten en ik worstelde met mijn woorden. Je bemoedigende glimlach hielp me vooruit en ik had weer genoeg vertrouwen om door te gaan.
Dank dat ik je hier heb leren kennen.
Alle sterkte voor je lieve nabestaanden. Wat zullen ze veel mooie herinneringen aan jou hebben, mooi en vooral puur lief mens.
Dank voor alles, liefs!

Lieve Erwin,
Je zat recht tegenover ons, eenzaam op een stoel. Ik had de rol van 'Centrum' met aan mijn linker- en mijn rechterkant een andere Reader in opleiding. Jij was ons 'oefenobject'. Ik was inmiddels 2e jaars en mijn eigen harnas was begonnen te smelten. Dat gebeurde bij mij af en toe in de vorm van tranen die spontaan begonnen te stromen in contact met de energie van de Readee. Ik kon zelf nog niet goed voelen, maar ik pikte blijkbaar verdriet als emotie het makkelijkst op uit een energieveld. Zo ook bij jou. Misschien was het zelfs wel voor het eerst dat me dit overkwam, aangezien ik me dit nog zo goed kan herinneren van mijn reading met jou.
Jij was zelf ook bezig met intuïtieve ontwikkeling en healing. Een mooie ziel, maar met veel onderhuids en ongeuit verdriet.
Wat een pad om met een ziekte als ALS afscheid van je leven en je vrouw en kinderen te moeten nemen. Net voordat je 52 jaar zou worden en in januari stamceltherapie in het buitenland zou ontvangen... Het mocht niet zo zijn. Ik wens jou en je naasten een mooie overgang en heel veel sterkte en liefde aan jouw kringen die je achter moest laten.
Moge je nu vrij zijn van de fysieke ongemakken van jouw lichaam. Fly freely.
Tot een volgend weerzien, mooie ziel!
Jessica Maybury