Lieve Erwin,
We hebben jou als (oud)collega leren kennen als een rustige, hard werkende maar bovenal collegiale en sociale jongen met het hart op de juiste plaats. Nooit was je iets teveel, de harde werker die je niet hoorde klagen en die nooit te beroerd was iets voor een ander te doen. Je kwam de bedankkaartjes die we via de repro hadden laten drukken na het overlijden van Remy’s moeder zelfs nog bij ons thuis afgeven en je medeleven persoonlijk betuigen, dat vonden we zo bijzonder lief en aardig van je. Deze wereld waarin individualisme en egoïsme tegenwoordig hoogtij lijkt te vieren is met jouw overlijden een warm en sociaal bewogen mens kwijtgeraakt. Het leven is niet rechtvaardig Erwin, dat blijkt maar weer. Je hebt in je veel te korte leven al dikwijls afscheid moeten nemen van de mensen dichtbij die je dierbaar waren en toen moest je tot overmaat van ramp ook nog de strijd aan tegen die nare rotziekte. Petje af hoe je ook daarmee bent omgegaan. Helaas kon jij deze strijd niet winnen, maar als er een hiernamaals bestaat dan zit jij nu hopelijk in de VIP-sectie. Dat is de plek die een mens als jij verdiend. Maak er daar iets moois en vrolijks van, zodat je nog dikwijls kunt lachen waarbij je altijd van die kleine dichtgeknepen fonkelende oogjes kreeg, zo herinneren wij je het liefst.
Remy & Ellen
