Lieve Esther,
Woorden zijn niet toereikend om te omschrijven wat voor een leegte je achterlaat. Voor Roger, Eline en Joost, je ouders en schoonouders, je familie en je dichtbij staande vrienden. Toen ik je vier jaar terug leerde kennen begon je als mijn leidinggevende maar al snel werd je voor mij veel meer. Onder andere mijn motivatie, mijn inspiratie, maar ook een vertrouwenspersoon. Je liet me opbloeien, mezelf ontwikkelen. Zelfs toen ik twee jaar terug de overstap maakte naar VWS bleef je me op afstand motiveren en coachen.

Foto's die toegevoegd zijn:
sneeuwengel: altijd als ik weer eens zo nodig op wintersport moest, en daarbij niet altijd ongeschonden weg kwam, zei je; alles is prima als je maar wel een sneeuwengel maakt. Nu ben je zelf een engel en zal ik altijd nog aan je denken als ik een sneeuwengel ga maken.

Alpe d'huzes: Hoe oneerlijk is dan ook de strijd die jij moest strijden. En elke keer weer doorzetten. We hebben het er over gehad, want ik ging vorig jaar de alpe d'huzes fietsen, over die slogan van hen. Het opgeven is geen optie. We waren het er beide over eens dat het een beetje gekke slogan is, want zelfs nu ben ik van mening dat je geen seconde op hebt gegeven. Het werd voor jou bepaald en niet andersom.

RVBdag: als geen ander wist je sfeer te brengen, zonder het inhoudelijke aspect over het hoofd te zien. Altijd wist je de meest complexe bijeenkomsten om te zetten naar iets moois. Meer dan eens coachte je me op de achtergrond bij de organisatie van de RVBdag.

Team RVB: met z'n drieën het ankerpunt voor de directie P&P. Samen het bedrijfsbureau draaiende houden, professionaliseren en ook samen werken aan ons als team. Dat was waar jij voor zorgde, waar jij voor stond. Het team, de saamhorigheid en soms de gekheid.

Lieve Esther,, ik ga je missen als coach, als toch ook wel vriendin en als sushi maatje. Je bent een kanjer en ik ben dankbaar dat ik je vier jaar lang heb mogen kennen en meemaken.

Liefs,
Anna