Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste ouders van Evi, Kira en Kaj,

We kennen elkaar niet persoonlijk, maar voel ik me toch met jullie verbonden omdat jullie Evi en onze Mattanja beide naar Binnenveld gingen om te logeren, en ook beide een stofwisselingsziekte hebben.

Nu hebben jullie, jullie liefste Evi moeten loslaten in dit leven. Wat een verlies, wat een lege plek, en wat is dat intens verdrietig.

Via deze weg wil ik ons meeleven laten blijken, en jullie voor vandaag, de dag van het afscheid heel veel moed en kracht en liefde wensen.
En voor alle dagen die komen gaan, zonder Evi in jullie midden, wens ik jullie toe dat haar liefde en vrolijkheid jullie kracht zal blijven geven.
Alle dagen..

Een hele lieve glimlach van Mattanja,
en een hartelijke groet van Christiaan en Mathilde Bondt.

Lieve familie,
Wat een onvoorstelbaar verdriet, nu jullie je lieve Evi moeten missen. Ik herinner me haar van de weekenden die ik als pedagogisch medewerker op Binnenveld met haar mocht spelen . Ik herinner me haar schaterende lach, haar ondeugende streken, samen knutselen en spelletjes spelen, wandelen ( liefst met blote benen!) En hoe ze kon smullen van lekker eten: boterham met hagelslag, pannenkoeken...
Omdat ik op vakantie ben, kan ik er morgen niet zijn op haar afscheid. Ik heb in Dublin, in een mooie kerk, een kaarsje voor Evi aangestoken. Ik wens jullie een goed afscheid morgen en denk aan jullie.
Lieve groet, Ina Veldhuis.

Wij herinneren ons Evi als een stralend meisje. Lief, gezellig en vol leven.
Ze was er vaak bij, langs de lijn bij de basketbalwedstrijden van haar nichten en tantes (en alle andere meiden), op het schoolplein van Kira en Kaj, of bij opa op bezoek in De Haven….
Mee met de avondvierdaagse, aanmoedigen bij evenementen van haar broer en zus, vaak met die herkenbare glimlach… zo puur.

Wat een bijzonder meisje.
Met stoere, trotse, liefdevolle ouders en natuurlijk haar lieve Kira en Kay 🦋.
Evi laat een warme, blijvende indruk achter in ons hart.

We wisten dat dit moment ooit zou komen…
Maar als het dan daar is… Woorden schieten tekort.

René & Gerda
Emma, Ryan en Owen