Lieve Flora

Vanaf bijna je geboorte was je wekelijks bij ons en onze kinderen bij Klazien en Eric. Behalve de 2 oppasdagen zat je ook bij onze dochter Judith op de crèche en in dezelfde klas. Je werd onderdeel van onze familie. Bij familiegebeurtenissen was je er altijd. Met vrolijkheid en een gulle lach en je optimisme. Eerst in Leiden en daarna op Texel, in de zomervakantie, met kerst, op klus weekenden. Je was bij de geboorte van ons eerste kleinkind. Je ging mee op vakantie naar Turkije. Je was de getuige op het huwelijk van onze kinderen. Ook met het opgroeien bleef de vriendschap diep en was je er altijd bij. Altijd rechtop en altijd oprecht. We kunnen nog niet bevatten dat we geen herinneringen meer kunnen maken. We waren zo gelukkig voor jou toen je de liefde vond met Corine en hoopten dat jullie daar samen nog lang van konden genieten. Het mag helaas niet zo zijn. Je houdt altijd een plekje in ons hart en in onze familie.

Dag Flora. Fijn dat wij jou jouw hele leven hebben mogen kennen. We hadden daar graag meer van gehad.

Marga en Berend

Lieve Flora,



Je kwam als mijn babynichtje Floortje in ons leven. Ik vond het altijd heel leuk om met oma naar jullie toe te gaan. Tante Klazien kookte dan lekkere buitenlandse gerechten en ik kon mijn eerste en enige nichtje van de Krabben-kant zien. Later zagen we elkaar minder vaak, maar je was altijd van de partij als we iets leuks gingen doen. Je kwam met Klazien mee om onze zoon Bo te verwelkomen toen hij net in Nederland was. En ook later kwam je altijd naar je familie als wij op bezoek kwamen. Je kon heel leuk met Bo spelen. Op de familiedag leerden we ook jouw Corine kennen. Gelukkig hebben jullie nog van elkaar kunnen genieten.



Het is al meer dan 40 jaar geleden dat je bij mij op schoot zat, maar veel te kort voor jouw leven. We gaan je erg missen.



Lieve Eric, Klazien, Corine, Kiril en Najla, en natuurlijk ook de kinderen Nina, Loïs, Maurits, Casper & Arthur, we wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.



Veel liefs van jullie nicht Miriam en Luc & Bo

Samen in Duinrell met Sylvia

Lieve Eric, Klazien, Kiril en Corine,



Ik heb zo ontzettend veel herinneringen met Flora. Zoveel. Ik zei tegen mama....vanaf dat ik denk ik 14 was en Flora 12 t/m begin 20...de jaren dat we elkaar echt bijna dagelijks zagen hebben we nooit ruzie gehad. Het flowde van het begin tot het eind.



Onze vriendschap startte in de auto op weg naar voetbal training..ik denk dat onze ouders op het begin carpoolde naar UVS...onze gezamenlijke liefde. We hebben daar jaren met enorm veel plezier en prachtige meiden en teams om ons heen gevoetbald. Eerst samen de Junioren en daarna Dames 2 (ik) en Dames 1 (Flora) soms elkaar versterkend bij een van de 2 dames teams... Maar behalve voetbal zochten we elkaar heel veel op. We woonden letterlijk op 2 minuten lopen van elkaar. Het begon met elke vrijdagavond naar een James Bond film op RTL4 kijken. Eric keek altijd mee. In stilte zat hij erbij. In die zin leken jullie op elkaar. Er was een bepaalde stilte in jullie beiden waar ik me prettig bij voelde. Ik kan me herinneren dat ik na zo'n film een uurtje of 10/ half 11 s avonds naar huis liep met een enorm geluksgevoel gewoon omdat het zo gezellig en vertrouwd was. Het was de sfeer en het samenzijn rondom de film..zo simpel en zo fijn. We breiden onze passie voor voetbal uit naar "de zijl" waar we met de buurtkids op het grasveld uren en uren hebben gevoetbald. Later kwamen Sylvia en Nancy op het toneel...zij belden op een keer bij ons aan met de klassieke zin : is Flora thuis? en joinden al snel de club. Onze vrijdagavonden veranderden naar weekenden. Iedere vrijdag werd er bij 1 van ons patat gegeten. Ik herinner me hoe we moesten lachen dat we bij Klazien ook gezonde groente moesten eten. Deze vrijdagavonden werden gevolgd met nachtjes blijven slapen over en weer. Met blote voeten op het besneeuwde balkon van Flora .. midden in de nacht. Klazien die naar boven moest komen omdat we te luidruchtig waren. Twee van ons schoten terug in bed en flitsten het licht uit en 2 van ons stonden buitengesloten op het balkon ons lachen in te houden. Ook de nintendo kwam uit in die tijd. Op zolder mario bros spelen met Kiril en het laatste level doorkomen.



UVS nogmaals, was fantastisch. Er was een enorm goede band tussen alle meiden..jong en oud...feestjes, toernooien, taptoes, vele kampioenschappen, de trainingen. Wij liepen daar rond met een gevoel van onverslaanbaarheid. Flora heeft haar liefde voor voetbal ook overgebracht naar haar naaste vriendinnen. Judith werd keepster...En Radna, Nurka en Roos, haar klasgenootjes op het Louise kwamen ons ook versterken.

We hebben met Syl en Nanc en Judith ook nog duinrell weekenden gehad..met een tent camperen en niet weten hoe we sate moesten opwarmen...



Later toen we ouder werden zijn Flora, Roos en ik op vakantie geweest aan de Franse cote d'azur...ik weet nog dat we onze tent hadden opgezet..wat pinacolada of whatever dronken en echt tegen elkaar, bijna met verbazing zeiden hoe relaxt en gemakkelijk het allemaal ging tussen ons 3en. Er zijn nog fotos van dat moment....dat we schaterlachend in die tent liggen.



Flora heeft een vd grootste en gezonde rollen gespeeld in mijn tiener jaren . Gezond omdat we (achteraf gezien) zo ontzettend konden genieten van relatief onschuldige dingen...voetballen, films kijken...i mean...james bond en de lion king waren onze favo films :) . We speelden nintendo en keken Baywatch....maar vooral...als we samen waren was het gewoon ALTIJD goed, altijd ontspannen, relaxt. Ik herinner me een brief aan mijn Grootmoeder waarin ik vertelde over een zomeravond met Flora en nog een aantal anderen bij het Joppe..spelend en zwemmen in het water bij zonsondergang en hoe ik me bewust was van het grote geluk van dat moment.



Flora was iemand met wie het flowde. Met wie het heel vertrouwd was. En bij wie ik me echt helemaal mezelf voelde...en dat bracht het beste bij ons allebei naar boven: onbezorgdheid, zelfvertrouwen, lichtheid en heel veel plezier.



Ik koester deze jaren in mijn hart. Als ik ooit weer eens in Nederland ben hoop ik Eric en Klazien te zien en wellicht Corine te ontmoeten. Ik heb nog zoveeeeel veel meer te delen . Dit is een topje van de ijsberg. Maar het geeft een gevoel...

Lieve Flora,



Wat ben ik mij rot geschrokken. Rachel heeft uit India mij op de hoogte gebracht.

Wat hebben we een leuke tijd gehad met ons vieren, Nancy, Rachel, jij en ik.

Altijd voetballen bij de Zijl. Elke vrijdag samen eten en slaappartijtjes. We hebben zoveel gelachen en leuke dingen gedaan.

Bedankt voor de leuke tijd.



Rust zacht…..



Liefs Sylvia