Lieve Frank,

Ik heb je mogen leren kennen door mijn ouders op hun verjaardagen maar ook door de tijd van het schminkbedrijf met mijn vader. Altijd zei je wel even gedag in de stad of we maakten wel eens een praatje, alleen of samen met je vrouw en natuurlijk de hond er bij. Zo ook afgelopen jaar na de geboorte van onze dochter als ik weer eens door de stad liep met de kinderwagen. Of als ik weer eens voor het café een biertje stond te drinken vond je dat maar als te mooi. Het blijft vreemd en onwerkelijk dat je zo snel uit het leven bent genomen en je nooit meer zal tegen komen in de stad. Bij deze wil ik je vrouw, de rest van je gezin en familie heel veel sterkte wensen met dit verlies. Het ga je goed!

Liefs,

Caroline, Bart-Jan en Jonne Beek

Zelfs toen je naar de IC werd gebracht, dacht ik dat het wel los zou lopen.
Na een paar weken werd duidelijk dat het ernst was.
De laatste week was het erop of eronder; het werd het laatste.
Morgen ga ik bij je op bezoek en dinsdag zwaaien je we uit.
Helaas mocht je maar 66 jaar oud worden.
Ik heb je gekend als een zeer open en transparant man;
Wat jij dacht en voelde, straalde je uit, niks geen maskers.
We zagen elkaar niet veel op feestjes en verjaardagen, ook daarin ging jij je eigen weg.
Als je wel meekwam met Jack, werd dat erg gewaardeerd.
Morgen drinken we een gin-tonic met jou en de familie en halen we herinneringen op.
Dan laten we je los, rare snuiter, we zullen er zijn voor Jack en de kinderen.
Je zwager Fred

Lieve Jack, Anne,Jet en Willem en verdere familie.
Wat een schok om te lezen dat Frank is overleden. Nog zo jong. Hem niet meer zomaar tegenkomen met de hond in de Hout.
Zal hem blijven herinneren als een hele vriendelijke buurman uit de Rozenstraat.
Ik wens jullie veel sterkte.
Gerard Lammers