Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Frans H. J. van Douwe

04-05-192528-02-2008
      Dag pap. Ik hou van je, tot aan de hemel en weer terug......

      6 mrt 2008, 10:34

      Mijn afscheids speech tijdens de uitvaart van pap...

      Lieve papa.

      De tijd is nu gekomen dat we afscheid moeten nemen. Toen ik er over na ging denken wat ik in deze speech wilde zeggen tegen je, ging er heel veel door me heen. Want wat ik allemaal over je wil vertellen past gewoon niet in een paar minuten. Toch wil ik wat dingen benoemen.
      Over mijn jeugd, dat je altijd mee ging naar mijn korfbal wedstrijden bijvoorbeeld. Dat jij dan mijn grootste supporter was. En over de vakanties waar Frans en ik zoveel dierbare herinneringen aan hebben. Als we in de auto stapten, begon voor jou de vakantie. Weet je nog pap, op de camping in Spanje? Het zwembad water was net verschoond en toen in die tijd nog niet verwarmd. Ik had even met mijn voet 's morgens gevoeld hoe koud het water was en daarbij mijn schoen verloren. Verdrietig kwam ik bij de tent. Ach meissie, dat is toch niet zo erg zei je, papa duikt hem wel even op. En inderdaad, je dook dat ijskoude zwembad in en haalde mijn schoen naar boven. Het heeft uren geduurd voor je weer op temperatuur was! Maar zo was je. Je zei altijd: "Als mijn vrouw en kinderen gelukkig zijn, dan ben ik het ook." Ook denken Ger en ik nog vaak aan de tijd toen de kinderen nog klein waren en we het niet zo heel breed hadden. Jullie vonden het heerlijk als we thuis kwamen. Mama verwende ons dan door heerlijk onze lievelings kostjes te koken. Als we dan weer naar huis gingen stopte mama mij stiekem 15 gulden benzine geld toe, en jij? Jij deed precies hetzelfde bij Ger. En alle twee zeiden jullie:"Ssst, niet zeggen hoor!"
      Je was een geweldige vader en Opa. Altijd ontzettend betrokken bij ons gezin. Je was voor jouw generatie ook ontzettend modern. Je had een eigen mobiel. Frank heeft je vele malen uitgelegd hoe dat allemaal werkte en op een gegeven moment had je het onder de knie! Je smste er vrolijk op los. Zowel naar ons als naar je kleinkinderen. Die waren zo trots op hun smssende opa! Toen wij vorig jaar op vakantie waren in Turkije kregen we iedere ochtend en avond een sms van jou die begon steevast met: Amsterdam calling..... Ook koester ik nu de krantenartikelen die jij voor mij uit de krant geknipt had over mijn werk. Als ik dan bij je kwam lag dat netjes klaar met daarop geschreven uit welke krant en van welke datum. Ook hield je iedere dag de aandelenkoers in de gaten en belde als deze na een goed persbericht weer flink gestegen waren. Als je dan thuis visite kreeg, vertelde je het ook aan je bezoek. En ook dat je dochter daar werkte en dat ze een heeeeele goede functie had. Je was zo trots op wat ik als gewone pleeg bereikt had in het bedrijfsleven. Twee weken geleden belde je nog verheugd op over het persbericht in de Telegraaf omdat de studie succesvol afgerond was.....
      De laatste jaren heb je veel in moeten leveren door je ziekte, maar altijd was jij degene die vond dat je sterk moest zijn en die er voor knokte om zo lang mogelijk bij ons te blijven. Vaak zijn we door het ziekenhuis opgebeld, dat het nu toch echt een aflopende zaak was. Als we dan bij je kwamen keek je ons aan en zei: "Wat doen jullie nou hier midden in de nacht? Jullie horen in je bed te liggen. Ik ga echt nog niet dood hoor!"en stak dan je duim omhoog om vooral te laten zien dat het goed met je ging. Ook zei je tegen de artsen dat ze zo lang als mogelijk was hun best maar moesten doen voor je en dan wees je op ons en zei je: "Kijk eens naar al die lieverds hier. Die mag en kan ik toch niet in de steek laten?" We zagen je, zeker de laatste 2 maanden, in het verzorgingshuis echt aftakelen. Je bent in korte tijd zeker 30 kg afgevallen waar je vorig jaar nog zei dat je even zou stoppen met snoepen omdat dat welgevormde lichaam van je nu wel erg welgevormd werd! De laatste weken verloor je je eetlust. Je probeerde dat te maskeren door aan iedere verpleegster een snoepje of koekje te slijten zodat wij maar niet in de gaten zouden hebben dat het je niet meer smaakte.
      Als wij weleens voorzichtig met jou spraken over als je dood zou gaan en hoe je dan je uitvaart zou willen, zei je steevast: Kijk maar, het is jullie feestje" om dan vervolgens gelijk over iets anders te beginnen. Je wilde er gewoon niet aan. Een heel bekende uitspraak van jou is dan ook: Je bent langer dood dan dat je leeft, dus pluk de dag en geen zorgen voor de dag van morgen.
      Maar nu is het toch echt zover pap. Je laatste krachten heb je gebruikt om ons los te kunnen laten. Gelukkig waren we er allemaal bij toen je de laatste adem uitblies. Je bent gegaan met een kring van liefde om je heen. Nu ben je weer zoals een paar jaar geleden. Niet meer naar adem snakkend en zonder je zuurstofslang. Alleen, nu ben je dood....
      Toen wij met zijn allen jouw uitvaart muziek bespraken, heb ik gevraagd om een nummer van Clouseau. Want tijdens jouw ziekbed pap, probeerden we met z'n allen sterk te zijn voor jou. Maar thuis kwamen dan onze tranen. Ook als ik in de auto zat had ik af en toe gewoon behoefte om lekker even te janken. Dat lucht dan weer op. Nou pap, ik hoefde het nummer Hoog in de heldere hemel maar op te zetten en de tranen begonnen meteen te stromen. De tekst van dit liedje is zo pakkend en zo precies wat ik voelde.... Nu als afscheid wil ik je dat toch meegeven. Ik was en ben niet zo flink als jij dacht. Maar ja, zoals jij ons voor de gek hield, hield ik jou voor de gek. Maar dan kan toch ook niet anders met zo'n geweldig lieve vader?
      Dag pap, dikke knuf voor mam en dat kamertje in mijn hart zul je voor altijd blijven bewonen.
      Dag lief vadertje van me. Ik hou van je tot aan de hemel en weer terug...
      xxx, jouw Roos


      En ineens zijn we zomaar 1 jaar verder.......

      28-02-2008*28-02-2009

      Lieve pap

      Een jaar.....
      Een jaar zonder
      Een jaar zonder jou
      Een jaar waarin het verdriet en gemis anders was dan ik me had voorgeteld
      Een jaar waarin verdriet en gemis mij zomaar ineens konden overvallen
      Een jaar waarin ik soms dacht dat ik je zag lopen...
      Een jaar waarin ik je zo vaak iets zomaar wilde vertellen
      Een jaar waarin ik je stem nog zo graag door de telefoon zou willen horen
      Een jaar waarin ik je vaak in gedachte nog een kus op je voorhoofd geef
      Een jaar waarin jouw kerststal voor het eerst bij ons thuis stond
      Een jaar waarin er geen dag voorbij ging zonder aan jou te denken
      Een jaar voorbij gevlogen en toch ....
      Een jaar, voor mij veel te lang...zo zonder jou
      Een jaar zonder
      Een jaar……

      Tot aan de hemel en terug hé pap!


      **********************************************************************************

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 9   |   niet OK
        Lieve Wilma
        Natuurlijk wil ik zondag even stil staan bij de geboortedag van je vader. Wat is nu twee jaar als je over het verlies van een vader heb. Het blijft een amputatie en dan moet je het met herinneringen doen.
        Er zijn dagen dat het wel gaat. Er zijn ook dagen dat ik zo verdrietig ben en kwaad op de hele wereld. Ik ben er nu wel achter dat het niet helpt. Ik zal alles een plek moeten geven (Jij ook) Ik weet alleen nog niet hoe en wanneer dat gebeurt.
        Ik wens je sterkte en ik kom nog wel eens terug om even te laten weten dat je niet alleen bent in zo een groot verdriet.
        Noekje

        B. - Arnhem
        24 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 8   |   niet OK
        Ook bij je vader kaarsjes gezet. Ook ik denk deze dagen aan je. Het zullen weer moeilijke dagen worden. Ik hoop dat je er niet alleen voor staat. Bij ons zijn in anderhalf jaar Afira, mijn schoonmoeder en mijn moeder van ons heengegaan. Het geeft mij een geruststellend gevoel dat de twee oma's van Afira nu ook bij haar zijn en dat die wel een beetje op haar passen.
        Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe de komende dagen en zal zeker kaarsjes neerzetten voor jou en je vader.

        Veel liefs en een dikke knuffel. XXX

        Geeske, -
        24 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 7   |   niet OK
        Kijk nou toch eens pap. Zomaar kaarsjes van 2 hele lieve dames met daarbij een lief bericht. Daar kan ik nou zo blij van worden. Dag pap. Ik hou van je tot aan de hemel en weer terug xxx

        Wilma - Lelystad
        24 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 6   |   niet OK
        Wilma
        Een paar kaarsjes voor je vader en een paar kaarsjes voor jouw verjaardag.
        Noekje

        B. - Arnhem
        20 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 5   |   niet OK
        Lieve Wilma,

        Héél erg bedankt voor het lieve berichtje bij Afira*. Het is allemaal zo onwerkelijk wat er gebeurd is. Van de ene op de andere minuut ben je een dochter kwijt door iemand die de drank belangrijker vond dan het leven van Afira*. Het is zo moeilijk om met dit verlies te leven. Heb nu ook het gevoel dat het leven gewoon aan me voorbij gaat. Maar we gaan door omdat we nog 2 kinderen hebben. Ook zij dragen in hun jonge leven al het nodige mee. Iets wat ze hun hele leven ook nooit meer zullen vergeten. Het doet mij heel goed om zo mijn gevoelens van me af te schrijven, heb dan het gevoel dicht bij Afira* te zijn.
        Jullie ook heel veel sterkte en kracht toegewenst.
        Een dikke warme knuffel en XXX.

        Geeske, -
        20 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 3   |   niet OK
        Lieve pap.
        Mijn verjaardag komt er aan deze maand. Ik wordt 50. Ik ben de laatste in de rij die 50 wordt en helaas de eerste die dat zonder jou moet doen....
        Pap, ik mis je zo!
        Kus, jouw Rozemetroelemetreintje. x

        Wilma - Lelystad
        6 januari 2010

        Deel deze pagina:

      • Mooiste herinnering
        reactie 1   |   niet OK
        Nog steeds dodenherdenking, maar nu net even anders...

        11 apr 2008, 11:02

        Onze ouders zijn beide geboren in 1925 en hebben dus heel bewust de tweede wereld oorlog meegemaakt. Toch heeft de oorlog hun ook veel goeds gebracht. Onze ouders hebben elkaar leren kennen op een bevrijdingsfeest en zijn in 1946 getrouwd. Er werd door onze ouders veel verteld over de tweede wereld oorlog en over de mensen die hun leven gegeven hadden voor het vaderland. Dat wij daar heel dankbaar voor moesten zijn en met doden herdenking ging je dan als kind ook proberen daar heel hard aan te denken. Mijn papsie was daar best heel streng in. Helaas had mijn vader, zeker de eerste tientallen jaren na de oorlog, een aparte verjaardag. Hij is namelijk geboren op 4 mei. Het rare was dat wij dus als kind en later als volwassenen met eigen kinderen altijd op zijn verjaardag waren op dodenherdenking. Ook onze kinderen zijn dus groot gebracht met dankbaar zijn en het herdenken van alle mensen die gevallen zijn in de oorlog. Maar dit jaar zal het anders zijn.... Voor het eerst zolang als ik leef, ben ik op 4 mei niet in het huis waar ik geboren en opgegroeid ben. Wel hebben we afgesproken om samen te zijn in ons huis met het gezin van mijn broer en schoonzus en ons gezin. We zijn allen ontzettend verdrietig en missen hem enorm ondanks dat hij een prachtig leven heeft gehad en 82 jaar is geworden. Op 4 mei zullen onze gedachten voor 1 maal niet bij de gesneuvelden zijn maar bij ons pap. Dat mag vast wel voor 1 keer van ons pap, toch?

        Wilma - Lelystad
        15 mei 2009

        Deel deze pagina:

      • Gedicht of lied
        reactie 2   |   niet OK
        Gedicht herdenkingsdienst

        23 mei 2008, 15:03


        Sterfbed

        Mijn vader sterft...
        Als ik zijn hand vasthoud,
        voel ik de botten door zijn huid heensteken.
        Ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken
        en is bij elke ademtocht benauwd.

        Dus schud ik zijn kussen en verschik de deken
        waar hij zijn handen zo roerloos onder houdt.
        Ik blijf zijn kind al wordt ik eeuwen oud,
        voor altijd verbonden door een liefde die de dood niet kan verbreken.

        Wij volgen allen één voor één hetzelfde pad
        en worden met dezelfde maat gemeten.
        Ik zie mijzelf nu bij zijn bed gezeten
        zoals hij ooit bij zijn eigen vader zat.
        Straks is hij weg, maar hij zal weten,
        hoe onvoorwaardelijk ik hem heb liefgehad...

        Wilma - Lelystad
        15 mei 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.