Freaky. Het duurde even voordat Frieke deze bijnaam kon waarderen. Boze 'IK HEET GEEN FREAKY' veranderde langzaam in een vriendelijke begroeting.
Meerdere malen kwam ik even langs de balie om Frieke te begroeten. Inhoudsloze gesprekken om mijzelf van mijn schoolwerk af te houden, Frieke deed met plezier mee. Een van de merkwaardigste momenten was ook wel het moment waarop ik Frieke vroeg om een post-it. In plaats van een post-it kreeg ik een sigaar in mijn hand gedrukt. Geen zorgen, diezelfde sigaar vond ik enkele maanden later verschrompeld terug in een zijvakje van mijn tas. Ook was Frieke de bewaker van de liften. Op vroege ochtenden waarin wij doodvermoeid van een lange fietstocht de derde verdieping wilden bereiken met de lift kwam Frieke aangewandeld om ons uit diezelfde lift te jagen. Op UniC leerde ik ook een wijze les: word goede vrienden met de conciërge, met enig geluk zal hij je dan door laten lopen als je voor de zoveelste keer te laat op school komt.
Afgelopen reünie heb ik gelukkig nog met Frieke staan praten, hij was zijn eeuwige vrolijke zelf.
Rust zacht Frieke, je wordt gemist.
