Via deze weg willen wij een laatste groet brengen aan Fritsje. We hebben haar leren kennen door Hans en waren geimponeerd door haar vriendelijkheid, moed en nuchterheid. Hopelijk waren de jaren zonder Hans niet al te moeilijk. Helaas konden we bij het afscheid niet persoonlijk aanwezig zijn.
Udo en Tineke Braehler

Lieve Joyce (en Beauty, Renno en Elise), Hans (en Anne), Robert-Jan en Thomas en families,

In de Volkskrant lazen we het overlijdensbericht van jullie moeder Fritsje!
En jullie vader Hans is vorig jaar overleden..het is wat…in nog geen jaar tijd ben je plotseling wees geworden..héél verdrietig!
Ook wij willen jullie van harte condoleren met het verlies van jullie dierbare moeder, schoonmoeder en grootmoeder èn overgrootmoeder.

Sterkte in deze emotionele tijd, ook maandag tijdens het afscheid…en we weten natuurlijk allemaal dat de glimlach & tranen hand in hand gaan,..
Maar we hopen voor jullie dat de vrolijkheid van de dierbare en mooie herinneringen toch ook weer de overhand gaan krijgen!
‘n Hartverwarmende groet en liefs voor jullie uit Eindhoven,
Coert en Marja Schuppert en kinderen

We willen jullie van harte condoleren met het overlijden van jullie moeder en oma.
Ze heeft een hoge leeftijd mogen bereiken, maar missen wil je ze niet.
Heel veel sterkte toegewenst van Kees en Ineke Schop. ouders van Jacob Schop en Sanne Hofhuis.

Robert-Jan, Hans, Joyce en Thomas,
Voor mij was jullie moeder toch wel mevrouw Hofhuis, dat kwam door haar uitstraling, altijd een echte dame, tot op het laatst. Het was zo bijzonder haar te leren kennen, haar humor, haar alertheid, woordenschat, en altijd precies zeggen wat ze bedoelde. Je wist wat je aan haar had, heerlijk vond ik dat. Ze genoot van onze wandelingen, het samen de etalages en als het mocht de kledingwinkels bekijken. Even een haring halen, koekjes, bloemetje of lekker een stukje wandelen in de natuur. Ook in de auto zijn we met slecht weer wel eens rond gaan rijden. Als compliment kreeg ik dat ik een goede chauffeur was, heerlijk. Ze was zo blij als ik aangaf alle tijd voor haar te hebben, dat bracht rust. Met haar mooie rode cape en zwarte hoedje in de rolstoel op pad. Genieten van de kleine dingen die er nog wel waren, dat was best een kunst.
Ik besef haar niet in de beste periode van haar leven te hebben meegemaakt, maar toch vind ik het heel fijn dat ik haar heb leren kennen. Alles wilde ze zoveel mogelijk zelf doen, hulp vragen stond niet in haar woordenboek. Het was de kunst toch dingen te doen, zonder dat ze dit ervaarde als "hulp". Wat voor mij bijzonder was is toch de interactie die we hadden. Soms een blik, een woord en we konden weer lachen. Ook als de start van de dag even niet zo lekker was gelopen.
Daarom kan ik alleen maar zeggen jullie moeder heb ik leren kennen als een mooi en bijzonder mens..... Normaal gesproken wil ik van alles tegelijk, moet er wel wat vaart in zitten, maar bij haar moest ik zelf ook terug schakelen en vond ik de rust. Op het moment dat ik ging voorlezen, ging ze zelf lekker achterover leunen, ogen dicht en genieten. Daarom onderstaand gedicht.

In de stilte
van ons zwijgen
vind ik niets
dan rust. (Lotte van der Zwet, Woorden van Lotte)

Hartelijke groet, Heidi Van Ommen

Joyce, Thomas, Hans en Robert-Jan,

Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder.
Het zal niet meevallen, beide ouders binnen een jaar verliezen....
Wij herinneren ons Mevrouw Hofhuis als onze kranige overbuurvrouw, die er altijd goed verzorgd uit wilde zien en goed wist wat ze wilde.

In iedere traan van verdriet, glinstert een mooie herinnering.

Sterkte,
Natasha en Evert-jan de Boer

Lieve Hans, Joyce, Thomas en Robert-Jan,
Zojuist lees ik in De Volkskrant van het overlijden van tante Frits.
Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder. Beide ouders binnen 1 jaar tijd verliezen zal heftig zijn. Sterkte voor jullie allemaal.
Bijna een jaar geleden heb ik jullie allemaal gesproken bij het afscheid van oom Hans. Morgen kan ik jullie niet persoonlijk ontmoeten, ik ben dit weekend niet in Rhenen.
Daarom op deze wijze mijn medeleven.
Hartelijke groet en wie weet tot ziens,
Irene van Schuppen.

Ik noemde jullie moeder, schoonmoeder, oma en overgrootmoeder altijd mevrouw Hofhuis. Ik ken haar niet anders. Als moeder van mijn beste vriend Thomas kwam ik vaak bij haar over de vloer en ik ben zelfs mee geweest op vakantie. Ik heb fijne herinneringen aan die tijden. En op die manier zal ik haar ook altijd blijven herinneren. Veel sterkte voor jullie allen met het verwerken van dit verlies.
Lieve groet Karel en Carolien Doorman