Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dank Gaby, dat ik met je mee op reis mocht. Je vroeg me destijds mee naar de Zaanse Schans om je te helpen de verhalen van de molens te ontsluiten. Ik leerde je toen kennen als een held in je eigen verhaal. Je deelde over je levensloop, over wat je reeds aan fysieke beproevingen had overwonnen, over wat je zo waardeerde in het leven: jouw Marian, je jongens, jullie familieleven. En dat je steeds nieuwsgieriger werd naar je wezenljke roeping. Waarvan je steeds vaker het idee had dat het aan je deur stond te rammelen. Precies een jaar geleden belde je me met de prangende vraag waar te beginnen om jezelf weer in balans te krijgen. Want het was nu echt tijd om gehoor te geven aan die grote opdracht die jou riep, zo zei je me. Niet lang daarna werd duidelijk dat de disbalans die je ervoer, voortkwam uit dat je lichaam ziek was. En welk hoofdstuk je toen hebt geopend, is met geen pen te beschrijven. Ook daar ben ik je immens dankbaar voor dat je me deelgenoot hebt gemaakt van wat je toen aan jouw grote opdracht hebt opgehaald. Man o man Gaby. Wat heb jij een heldenreis afgelegd. Moedig, onverschrokken en zoveel voorbeeld gegeven van hoe levenslust, pragmatisme, platte humor, leven met een groot hart in een groot lijf en grootse liefde voor je gezin eruitziet.

Heb een goede reis verder daar aan de overkant. Eindelijk alle ruimte om die grote vleugels van je uit te slaan!



Marianne, Ive en Sidney, heel veel lliefde en kracht gewenst. Dat jullie zijn roeping, voorbeeld en herinneringen mogen koesteren.



Veel liefs, Alma