Toen ik in 1977 op het KIM kwam was Gé IJzerman VOKIM. Eigenlijk was hij dat niet alleen, maar samen met zijn vrouw Ati. Bij alles wat er te herdenken en te vieren was waren ze samen, kenden ze iedereen en hadden ze voor alles belangstelling. Ik herinner me de gesprekken waarin ze ook deelden vanuit eigen persoonlijke ervaringen. Verdriet had ook hen niet gespaard, maar ze niet neerslachtig of cynisch gemaakt. In tegendeel.
Zijn rust en gezag maakten hem tot een inspirerend voorbeeld van wat een marineofficier moest zijn. Haar warmte, energie en belangstelling waren een oase voor jonge mannen op een internaat. Dat voorbeeld is hij altijd voor me gebleven, ook na mijn marinetijd en maakte dat we contact hielden. Toen mijn vrouw en ik in 2008 25 jaar getrouwd waren kwamen ze naar Enschede en vierden ze die mijlpaal met ons mee. Uiteraard kwam er een toespraak en leerden de gasten hem kennen. Natuurlijk wat jaren ouder maar nog steeds scherp en gevat.
Toen het KIM onlangs 100 jaar bestond spraken we elkaar weer. Verdriet om het verlies van zijn vrouw, maar dankbaar voor een mooi leven en vooral nog steeds belangstelling hebbend voor de ander. Het typeert een groot man, die ik zal missen. Dat voorbeeld zal hij altijd zijn en blijven.
Mede namens mijn vrouw condoleer ik Marion en Joep en verdere familie en wens hen veel sterkte toe. Dat het leven van jullie ouders tot inspiratie mag zijn.

Een warme, gezellige, geïnteresseerde, dappere man. Jarenlang onze lieve overbuurman. We missen je. Marion, Joep en familie heel veel sterkte.
Thijs en Corrie

Wij wensen jullie veel sterkte in deze moeilijke tijd
Joke en Wim Pul

Ik heb Atie en Ge mogen leren kennen op Noorderhaven, waar ik met nog meer collega's zorgde voor Michiel en Francien. Ik heb beide ervaren als zeer lieve, betrokken ouders. Niet alleen voor hun eigen gezin, maar ook naar alle begeleiders op Pluut2-4. Altijd oprecht geinteresseerd in de ander. Ook al weet je dat de tijd niet stil blijft staan, toch ben je even verdrietig als mensen wegvallen die je zo van nabij hebt gekend en meegemaakt. Waar je lief en leed mee hebt gedeeld.
Ik wens Marion, Joep, kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte voor de komende tijd.

Mijn eerste herinnering met Gé was tijdens onze bootjesreis als jongstejaars-adelborst op de terugtocht naar Nieuwediep, komende van Frederikshaven met de Urania in dichte mist. Gé was commandant en in deze situatie werden wij als groentjes ons bewust van onze kwetsbaarheid, geen GPS of Radar op het schip, alleen maar mistsignalen die van alle kanten leken te komen en af en toe een donkere schaduw en het geruis van de boeggolf van een passerend schip. Hij, de rust zelfde, straalde uit dat hij deze situatie volkomen in de hand had, een natuurlijk gezag waardoor onze ongerustheid verdween: leiderschap in de praktijk getoond.

In verschillende situatie hebben we Gé en zijn Atie ontmoet, bij OLTC Animo waar een paar woorden van Gé tijdens een ledenvergadering een discussie besliste; bij de afscheidsplechtigheid van Michiel waar hij een indrukwekkende toespraak hield; tijdens een vlootbezoek aan de USA in 1982 waar hij toen defensieattaché was en pontificaal zijn kolossale Winnebago-camper voor de valreep van het vlaggenschip parkeerde en vandaaruit de receptie bezocht; op zijn praatstoel als het over de "oude" Karel Doorman (R-81) ging. Maar ook altijd belangstellend en meelevend met de ander, nooit saai, met humor en vooral no-nonsens.

Voor mij is hij als marineman een rolmodel geweest en een voorbeeld hoe je in het leven kunt staan.

Wij wensen de familie alle sterkte in de komende tijd.

Gé IJzerman

Gé IJzerman is overleden. Jarenlang was hij de drijvende kracht achter de familievereniging. Gé zette zich na een imposante carrière bij de Koninklijke Marine in voor de goede zaak. Een aimabel mens, vriendelijk, zachtmoedig en altijd positief. Samen met zijn vrouw Atie die in 2016 overleed, waren zij graag gezien. Ook na het overlijden van hun kinderen Michiel in 1992 en later Frankeline, bleef de band met Noorderhaven sterk.

Slechts één keer kwam het tot een soort van botsing toen hij zich in een interview in de Pont kritisch uitliet over personeel dat eveneens in de Pont betoogde dat de werkdruk erg hoog was en dat daar een betere vergoeding tegenover mocht staan. “Als je dat vindt” zo betoogde hij, “dan moet je maar eens zes maanden op zee zitten zonder je gezin”. Die opmerking werd hem niet in dank afgenomen. Sportief als hij was, verklaarde hij later dat hij geenszins de bedoeling had om het werk te bekritiseren. Sterker nog: Gé IJzerman was altijd lovend over de inzet van mensen uit de zorg.

Gé was een inspirerend persoon die vanuit eendracht samen dingen wilde bereiken. Hij had humor, was zeer benaderbaar en een warm en liefdevol mens.

Peter Wijnants

Gé had net opgezegd maar tot enkele maanden geleden was Gé, als één van onze meest ervaren leden, nog lid van onze tennisclub MTC. Actief tennissen deed Gé vooral bij de voorloper van MTC, OLTC Animo. Gé was een heel graag geziene gast bij alle tennisevenementen en sociale activiteiten die de club ontplooide. Tot 2016 deed hij dat altijd met zijn grote liefde Atie met wie hij nu herenigd is. Zijn droge humor, zijn scherpe blik en zijn gemakkelijke omgang met alle leden, jong en oud, sieren hem en maakten en maken hem een voorbeeld voor iedereen.
Namens het bestuur en de leden van MTC wens ik de nabestaanden van Gé veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.