It’s difficult to believe that someone who was so full of life can be gone. Geert-Jan exemplified someone who didn’t live life in the backseat. He lived life in the driver’s seat of a turbo engine car.

When I moved to Groningen back in 2009, he and Paula graciously opened their home (and wine cellar) to me. My warmest memories of Geert-Jan are around the dinner table with a glass of wine in his hand.

Thank you for showing me such love and life, Geert-Jan. We will miss you.

Beste Geert Jan,
Het is voor mij nog nauwelijks te bevatten dat je er niet meer bent. Wat zullen we je missen op de vergaderingen van L&V en RTC. Wat zullen we nog vaak aan je denken. Wat zullen we nog vaak over je praten. Bijvoorbeeld wanneer we het scholingsplan gaan bespreken, waarvoor jij de contouren hebt neergezet. En alle andere documenten waaraan jij een wezenlijke bijdrage leverde. We gaan je herdenken op onze Heidag in januari en stil staan bij alles wat met elkaar in de afgelopen jaren hebben gedeeld. Paula, je kinderen en kleinkinderen wens ik alle goeds.
Je sprak altijd zo liefdevol over hen.
Dat het eeuwige licht je moge verlichten.
Thea van Os

Sneek, 29 november 2016.
Een paar dagen geleden hoorden we het verdrietige nieuws over Geert Jan. We wensen Paula, de kinderen en goede vrienden in de komende tijd veel sterkte met de verwerking van dit verlies.
Het verzoek om een digitale reactie of herinnering te geven, is een goede aanleiding om de gedachten over Geert Jan die sinds het overlijdensbericht met een zekere regelmaat opkomen, te ordenen.
De eigenschap van Geert Jan die het eerst bij ons naar boven komt, was de levensvreugde met bijna Bourgondische trekjes die hij kon uitstralen en die hij ook graag met anderen deelde. Die eigenschap combineerde hij met de nuchterheid van de Noord-Groningse maritieme achtergrond waarin hij tijdens zijn jeugd opgroeide. Zijn liefde voor schepen, de zee en het water heeft hij zijn hele leven uitgedragen. Zijn wonen en werken bij de bank in Vlissingen op een steenworp afstand van de boulevard en de Westerschelde met zijn drukke scheepvaartverkeer zal hij - hoewel het hem op flinke afstand bracht van zijn geliefde Groningen - zeker niet als een straf hebben gezien.
Een van mijn eerste kennismakingen met de eerdergenoemde Bourgondische inslag, vond tijdens onze Groninger studietijd plaats in de eerste 'echte' woning van Geert Jan en Paula aan de (1e?) Willemstraat. Af en toe werden daar een paar vrienden uitgenodigd om te genieten van Paula's kookkunst. Bij de afronding van zo'n etentje, haalde Geert Jan - na de afwas - nog een fles Dimple tevoorschijn. (Volgens Google "een van de eerste bekende, betere whiskymerken in Nederland"). Die avond werd door een paar man de hele fles genuttigd. Het was - later - bij de evaluatie van dit gebeuren dat ik van Geert Jan voor het eerst de opmerking hoorde die in de studietijd nog weleens vaker verkondigd zou worden: "Niets aan de hand, maar dat laatste glas had ik beter niet kunnen nemen". Nog jarenlang heb ik met enige regelmaat - deels uit nostalgische overwegingen - zo'n mooie, in goudkleurig draad gehulde whisky fles gekocht. Gelukkig gingen die wat langer mee dan 1 avond.
De laatste jaren deelde Geert Jan met zijn kennissenkring de opmerkelijke zaken die hij leerde kennen van het Internet. De door hem gekozen mails gingen over zeer uiteenlopende zaken. Naast - uiteraard - de zee, stuurde hij mails met de fraaiste natuurfoto's en de meest spectaculaire toeristische bezienswaardigheden, maar ze gingen ook over bizarre bouwkundige blunders, ongelooflijke circus- en variété optredens en (enige zelfspot?) grappen over de ongemakken van het ouder worden. Een van de laatste - enige weken geleden - had de ijssculpturen in Harbin als onderwerp. Dermate indrukwekkend dat ik deze doorgestuurd heb naar onze kinderen.
De niet alledaagse combinatie Bourgondier/Groninger maakte Geert Jan tot een unieke persoonlijkheid waaraan we met een warm gevoel terugdenken. De 'zomer'-etentjes bij Adri en Peter zullen nooit meer hetzelfde zijn. We zullen hem missen.

Ruud en Tity

"Wenn uns ein geliebtes Familienmitglied oder ein guter Freund verlässt, so ist es immer mit Trauer und großem Schmerz verbunden.
Der Zurückbleibende muss mit diesem Schmerz und der Leere leben, was zurückbleibt sind Spuren des Scheidenden, mal deutlicher, mal weniger deutlich.
An uns ist es diese Spuren wahrzunehmen, sich davon vielleicht leiten zu lassen und den Scheidenden in guter Erinnerung zu behalten, ich bin mir sicher, dass Geert Jan Spuren hinterlassen hat."

Der Rotary Club Brake Unterweser wünscht dir liebe Paula, den Kindern und allen Familienangehörigen viel Kraft und Zuversicht für die schweren Stunden.
Präsident Ronald Scheffran

Jaren geleden (25 jaar) heb ik Geert Jan leren kennen bij destijds de AMRO bank. Een man met een sterke mening die een kritisch weerwoord wist te waarderen. Altijd met de nodige humor. Een tijdje met Simone samengewerkt. Super leuke tijd. We vonden onszelf een topteam. Heel veel gelachen.
Zo af en toe kwam ik Geert Jan we nog eens tegen samen met zijn vrouw, , altijd even een praatje. Hoe gaat het met Simone..., wat doet ze nu etc.

En nu is hij er niet meer. Raar. Heel veel sterkte voor zijn familie, vrienden en een hele dikke knuffel voor jou Simone.

Als directiesecretaresse, managementassistente cq rechter hand van Geert Jan heb ik vele jaren met hem mogen werken bij de ABN AMRO Bank. Een leerzame en mooie periode. Een periode waaraan ik vele mooie herinneringen heb overgehouden.
Werken voor Geert Jan was zeker geen straf, mede ook dat ik ervaren heb dat het vertrouwen van Geert Jan in mij groot was.
Uit de vele mooie momenten die ik met Geert Jan heb mogen meemaken wil ik er eentje hier delen omdat ik weet dat Geert Jan dit ook als heel bijzonder heeft ervaren en nog vaak nadien over gesproken heeft nl. het afscheidsweekend met de collega’s van de afdeling Sales destijds bij ABN AMRO dat ik voor hem heb georganiseerd.
Een weekend met een gouden randje.
Waar kon ik Geert Jan een plezier mee doen? Al gauw wist ik het, een onvergetelijk weekend op ons gezamenlijke favoriete eiland Terschelling.
Uiteraard heb ik dit idee eerst met Paula besproken, ze gaf gelijk aan het een leuk idee te vinden en gaf mij carte blanche…
Op de bewuste vrijdagmorgen kwam ik bij hem het kantoor binnen met het verzoek zijn werkzaamheden af te ronden en met mij mee te gaan; “we gaan met z’n allen een weekendje weg”, Geert Jan keek me aan en zei “dit kan niet, ik heb de hele dag zakelijke afspraken gepland staan, vanavond installatie van twee nieuwe leden van de Rotary en in het weekend een eet-afspraak met goede vrienden”. Hierop gaf ik hem aan dat ik dit allemaal in goed overleg afgezegd, cq anders geregeld heb.
Nadat ik hem aangaf dat de vice-voorzitter van de Rotary de installatie van nieuwe leden die avond van hem overnam, ik zijn weekend-bagage van Paula had gekregen en al in de auto lag, keek hij mij aan… en zei “ik begrijp dat ik nu alles uit mijn handen moet laten vallen en dat doe ik Heleen, ik vertrouw erop dat je alles goed geregeld hebt”….. en dat klopt! Waarop ik op de klok keek en aangaf nu wel opschieten, we moeten gaan. Geert Jan keek me aan en zei met een glimlach: “moeten we een boot halen”? Dat klopt en het kwartje viel bij Geert Jan, we gaan naar Terschelling!
En hier volgden dat weekend een paar mooie momenten en rolden zowel Geert Jan als het team van de ene verbazing in de andere waarbij met regelmaat gezamenlijk een heerlijk glas wijn drinken centraal stond.
Zo werden we bij aankomst op Terschelling opgewacht door een paard en wagen; per huifkar maakten we een mooie tocht via de Noordsvaarder naar het bos van West Terschelling waar midden in het bos een met tafellinnen en servies gedekte tafel stond waar we een heerlijke warme lunch geserveerd kregen met een goed glas wijn.
Hoe bijzonder is dit?
Vervolgens reden we via het strand naar onze accommodatie in Formerum waar we aan het einde van de middag aankwamen en waar een goed gevulde borreltafel met wederom heerlijke wijnen en hapjes voor ons klaar stond.
De volgende dag stapten we met z’n allen op de fiets. Een mooie fietstocht die ons bracht achter de Dwarsdijk, het oostelijke deel van Terschelling. Hier staat nog 1 boerderij aan de wadkant waar je een prachtig uitzicht over het natuurgebied en over de Waddenzee hebt. De volgende verrassing stond hier op ons te wachten; aan de achterkant van de boerderij werd voor ons verse sliptong voor de lunch klaargemaakt, geserveerd met….ja ja, wederom een glas heerlijke witte wijn! Wederom genieten van de dingen waar Geert Jan ook zo van hield; Terschelling, vis, glas wijn in goed gezelschap drinken…...
In deze lijn volgden nog een aantal mooie momenten.
Uiteindelijk een weekend vol met genietmomenten die ik niet meer zal vergeten en waarvan ik weet dat Geert Jan hier ook enorm van genoten heeft.
Rust zacht lieve Geert Jan, je hebt een bijzonder plekje in mijn hart…..