Lieve Geert,
Wat schrok ik toen ik tussen de overlijdens advertenties jouw naam zag staan.
Geert ,mijn Geert, onze Geert.
We hebben elkaar zeker 35 jaar noch gezien, noch gesproken. Maar zoals de titel aangeeft, nog steeds in het hart. Ik weet ook zeker dat als we elkaar gesproken zouden hebben het direct weer als vanouds zou zijn. Dat heb je met sommige mensen.
Wat hebben wij veel leuke dingen beleefd, nu ik zo terugdenk. Zo kwam je tussen de middag vaak uit je werk even langs . Ik vroeg dan of je iets wilde eten. Je zei altijd nee. om vervolgens mijn hele weekvoorraad op te eten , wat moesten we daar dan samen om lachen. Vaak ook discussies, soms te volgen , soms onnavolgbaar.
Alle twee naar Gratte (Ardèche) op vakantie met een groep studenten aan een oud dorp werken en tevens namen we dan ook geestelijk gehandicapten mee. We zeiden dan tegen elkaar dat we geen onderscheid zagen tussen begeleiders en geestelijk gehandicapten .Flauwe grappen uithalen,bij elkaar ... Ook met zijn allen de Ardèche afvaren, achteraf levens gevaarlijk ,zingen, naar een dwarsfluit luisteren van iemand hoog op de berg en in slaapzakken langs de rivier slapen om vervolgens door onweer overvallen te worden en vanuit een van de spelonken die het dorp rijk was te fantaseren over de zin en onzin van het leven.
Via jouw belandde ik ook bij(dans) feesten en hockey wedstrijden bij jouw dispuut ,Aleph in Eindhoven .
Wat was dat leuk.
En nu ben je er ineens niet meer en kan ik nooit meer herinneringen met je ophalen .Ik begreep uit andere memories dat je een lang ziekbed had, ik had je best graag even willen ontmoeten , met je meeleven, je steunen maar ook logisch dat dit niet zo gegaan is gezien de 35 jaar dat we ieder ons eigen leven leefden.
Ik ben weer even terug in de tijd geweest. Geert alsnog dank je wel !!!
Lieve broers en zussen van Geert en speciaal Paul (de enige die ik ook heb leren kennen) gecondoleerd en veel sterkte met dit (opnieuw) grote verlies.
Geert sprak altijd vol liefde over jullie.
Lieve groet,
Maaike Wisbrun