Hey papsje best en paar verdietige dagen gehad het hele gebeuren met Tess is mij niet in mijn koude kleren gaan zitten,ik stond ermee op en ging ermee naar mijn bed toe,24 jaar pap is toch verschrikkelijk.Gisteren was de crematie en heb Dennis naar Haarlem gebracht,daar aangekomen stond ik in twijfel zal ik wel of niet naar binnen gaan,ik ben uit mijn auto gestapt om een sigaretje te roken en dacht ik zie het zo wel wat ik doe..Leen mijn vroegere buurman zag me staan en kwam gelijk naar me toe gaf me een hand en zei zo fijn dat je er ook bent,en nu kon ik eigelijk niet meer terug..Dan en zijn vriendin kwamen naar Dennis toe en ook hij kwam me heel lief gedag zeggen de beslissing was gemaakt ik wilde toch mee naar binnen...Ik moest wel lachen eigelijk hoor de halve bandoengstraat stond daar,en iedereen keek met vragende ogen mijn kant uit ïs ze het nou wel of is ze het nou niet haha" ik heb niks gezegd tegen deze mensen had daar geen behoefte aan,wel aan de vroegere vrienden van mijn 2 oudste,ze kwamen me allemaal even gedag zeggen en ik kon ze allemaal nog was wel ff een fijn momentje...Tijd om naar binnen te gaan en daar zie je dan de foto van Tess,ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat dit heeft kunne gebeuren,de buitenkant was een mooi mensje,de binnenkant alles stuk..Tegenwoordig is het wel een mooi gebaar je mag van alles op de kist schrijven of tekenen wat je maar wilt,en daar werd ook gretig gebruik van gemaakt..mooi gebaar vind ik wel.Het nummer van Adelle werd gebruikt en idd een heel toepasselijk nummer voor Tess,er stond op de rouwkaart geschreven gelieve geen bloemen maar een ballon,nou en daar was behoorlijk gehoor aan gegeven een mooi gezicht bij zoveel verdriet..Het einde kwam daar en iedereen werd verzocht op de binnenplaats te gaan staan,de familie van Tess wilde als laatste afscheid nemen....de begrafenisondernemeemster kwam naar buiten en zei als ik bij de derde tel ben laten we met zijn alle de balonnen los geef allemaal een kus op de ballon hopelijk ontvangt tess deze allemaal...weer een mooi moment bij weer zoveel verdriet.... Het was een waardig afscheid voor een mooi mensje wat eens een vrolijk en blij meisje was... Tijdens de dienst heb ik mijntranen weg kunnen slikken,maar nadat ik Priscilla naar Anna Paulwona had gebracht `s avonds en zo langs het water terug naar huis reed kreeg ik het knap moeilijk met alles en heb mijn auto aan de kant gezet en liet mijn tranen de vrije loop,al mijn woorden toen op dat moment ik hoop dat jij ze gehoord heb,ik kan deze woorden niet hier neerzetten daarvoor lezen er teveel mensen mee,maar ik hoop dat jij mijn verdiet begrijpt,mijn woede kan vergeven en mijn angsten een plaatsje kan geven... Ik meende wat ik zei deze woorden zeg ik nooit maar deze dingen beheersen wel mijn leven,ik ben teleurgesteld in vele mensen,mijn woorden zullen plaats maken voor de stilte want dat ben ik papsje,alleen jij mag ze weten.......Tot ooit,heel veel liefs Peet xxx