Dick van Zijderveld schrijft:
Ieder die Gerrit goed gekend heeft, en zijn kinderen, wil ik van harte condoleren.
Het was een schok te lezen dat Gerrit is overleden, al had ik al lange tijd geen contact meer met hem gehad. Voor mij was Gerrit in de eerste plaats iemand die van mensen hield, en hoogst creatief was. Tijdens mijn student-assistentschap bij hem leerde ik van hem wat sociologie kan, en wellicht moet, zijn.
Christie van Breda schrijft:
Verdrietig dat zijn familie afscheid heeft moeten nemen. Ik heb zulke goede herinneringen aan Gerrit. Een fijn onorthodox mens. Zijn verhalen over cafébezoek, de indeling in de Engelse pubs en al wat we daar in Londen tegenkwamen staan me nog helder voor de geest. Er zijn heel wat herinneringen te koesteren.
Hans Versnel schrijft:
Hoewel op aardige leeftijd toch een droef bericht. Ik heb Gerrit nog vaak ontmoet in het Bartholomeus toen Machteld daar vanaf 2016 tot haar overlijden in 2019 verbleef. Hij had dan een dik boek van hem onder zijn arm en ging mij wijzen op verschillende passages of ik die maar wilde voorlezen. Alles keurig aangestreept. Veel eerder nog met wijlen Bart van Steenbergen aan zijn herinneringen meegedaan over Zuilen waar hij vandaan kwam en vertelde over de oorlog toen hij lopend naar school ging in de binnenstad. Ik was toen wijkmanager van de gemeente in ’zijn' Zuilen. Een bijzondere man met een bijzondere voorliefde voor de stad.
Rita Lodde-Tolenaar schrijft:
Inderdaad een tijdperk afgesloten….
Leida Schuringa schrijft:
Ik voel me verdrietig over het verlies van Gerrit. Gelukkig blijven zijn geweldige levenslessen en levenskunst mij erg bij en daarin blijft hij ook voortleven. Evenals in de mooie toevoegingen die hij heeft gebracht in de sociologie van het dagelijkse leven.
Peter Wilbrink schrijft:
Gerrit: een lieve, humorvolle en vriendelijke mens, een persoonlijkheid met een brede belangstelling en inspiratie voor sociologie van bouwen en wonen, voor de New Towns (de excursies daarheen), de pubs, en vooral voor het normale leven in stad en samenleving: de kroeg, de kermis, de spoorwegen. Met plezier las ik zijn boeken.
Onze vriendin, die in de Utrechtse binnenstad woont, zag hem wel eens in de buurt van het Bartholomeus Gasthuis lopen met een tasje met een paar van zijn boeken.
Ik bewaar kostbare herinneringen aan Gerrit.
Ik heb dit weekend weer zijn “De eeuwige kroeg” doorgenomen.
Zijn 1e hoofdstuk: Gast in huis, God in huis. Ik heb dat met een glimlach gelezen. Misschien weten jullie dat ik – naast mijn baan als socioloog/planoloog – in de jaren tachtig de parttime studie theologie ben gaan doen aan de UU. Als toen bijna 50 jarige mijn oude baan opgegeven en beroepen en bevestigd als predikant bij de Vrijzinnigen in Delft. Nu emeritus, wel her en der preken als gastvoorganger. En in die preken binnenkort ga ik dat thema van Gerrits boek ‘Gast in huis, God in huis’ opnemen! Hadden Gerrit en ik toen - vijftig jaar geleden - niet kunnen bedenken.
Co Doesburg schrijft:
Ach Gerrit, ik denk met veel plezier en ook weemoed aan hem terug! Toen ik een keer iets belangrijks was vergeten tijdens ons (Wout&Co) assistentschap bij Bouwen en Wonen en de uitspraak deed “ik kan me wel voor m’n kop slaan”, kreeg ik van Gerrit bij mijn afstuderen een hamer. Het tekent Gerrits milde karakter dat het een rubberen hamer was...
Gerrit was al een tijdje aan het vertrekken, het ging slechter met hem en hij heeft al een poos terug zijn smalle huis aan de Nieuwegracht verlaten... gelukkig kon hij tot het laatst midden in de stad blijven wonen.
Wij gedenken hem.
Boukje Zaadstra schrijft:
Dank voor het delen van dit verdrietige bericht dat Gerrit is overleden. Alhoewel ik niet een van zijn studenten was, was hij altijd hartelijk en voorkomend naar mij toe. Dus ik bewaar goede herinneringen aan hem. Mijn condoleances naar zijn familie.
Godfried Engbersen schrijft:
Dat is verdrietig om te horen. Maar ik begrijp uit jullie woorden dat hij in vrede is gestorven. Gerrit was een round character binnen en buiten de universiteit. Ik denk met ontzettend veel plezier terug aan mijn Utrechtse 'Stad en St(r)aat'-tijd, en vooral aan de eigenwijze, milde, begripvolle en humorvolle manier waarop hij in het leven stond.
Peter Leisink schrijft:
Ik wil jullie en degenen die dicht bij Gerrit hebben gestaan condoleren met het verlies van deze milde, aimabele man en authentieke wetenschapper. Wat mooi dat Gerrit de laatste jaren van zijn leven in Bartholomeus Gasthuis heeft doorgebracht, een oud stukje Utrecht vlak naast de Zeven Steegjes. Ik zal goede herinneringen aan hem en aan onze gezamenlijke tijd bewaren.