50 jaar, of al langer?

Ik leerde Gertjan kennen op de lagere school, de Titus Brandsmaschool, toen nog een jongensschool en goed katholiek dus. We werden goede vrienden, speelden bij elkaar thuis, logeerden bij elkaar en zelfs onze ouders kwamen bij elkaar over de vloer. We gingen op voetbal, bij RKVV Velsen, ook katholiek dus. Na de lagere school gingen we naar het Ichtus College in Driehuis. De eerste 3 jaar deelden we hetzelfde schoolplein en klasgenoten. Daarna ging ik naar IJmuiden, deed de havo. Gertjan ging door in Driehuis en deed het vwo. We bleven samen dingen doen. We hadden schoven onze installaties bij elkaar en begonnen een discotheek. We draaiden op schoolfeestjes en ook daarbuiten. Op een avond draaiden we op een feest in Spaarndam waar we dronken werden van de berenburg. Voordat we op de feestlocatie aankwamen zaten we eerst verkeerd. We liepen binnen bij een feest voor doven in Haarlem Noord. Een volle ruimte met druk gebarende mensen en het was er stil. Een bijzondere gewaarwording. Maar niet de plek voor een discotheek, concludeerden we. We zaten fout.
Muziek was sowieso onze passie. Ik speelde trompet in verschillende bandjes. Gertjan speelde nog geen trombone maar volgde onze ontwikkelingen op de voet. Waarschijnlijk ook met iets van jaloezie.
Na de middelbare school verloren we elkaar uit het oog. Zoals dat gaat. Ieder gaat zijn weg, het leven begint. Werk, relaties, gezinnen, kinderen. Maar we wisten van elkaar wat we zo ongeveer aan het doen waren. Via via, stukjes in de krant, we waren allebei erg druk.
Tot zo’n 10 jaar geleden dat we elkaar weer ontmoeten. Ik denk dat het aan de bar van de Stadschouwburg in Haarlem was. Aan de praat en het was alsof er geen tijd tussen had gezeten. We (her)kenden elkaar, als gevolg van de basis die was gelegd toen we jong waren en zolang intensief met elkaar op hadden getrokken. Wat we niet wisten van elkaar dat vermoeden we wel. Zo gaat dat. Je kent elkaar.
De laatste jaren zagen we elkaar weer (on)regelmatig. Onze bezigheden en werk droegen daaraan bij. Hij kwam wel naar de Pletterij in Haarlem, waar ik de scepter zwaai. Op een gegeven moment vond er een serie debatten plaats over burgerinitiatieven. Gertjan had kort daarvoor een grote bijeenkomst in IJmuiden geluid over burgerinspraak door loting. Als spreker vertelde hij hierover in de Pletterij tijdens een Tegenlicht Meet Up op 21 februari 2017.
https://www.pletterij.nl/event/tegenlicht-meet-up-uitdagers-van-de-democratie/

En er zouden meer van dat soort momenten komen. Wisten we zeker….

Haarlem, 9 april 2020, AD.

Nog nooit heb ik je boos gezien, of sjaggerijnig. Altijd was je vrolijk, vriendelijk en behulpzaam. Ooit waren we collega's bij Stichting Welzijn Velsen. We werkten samen aan een project en je kwam wel bij ons thuis. Dan zei je altijd 'U' en 'meneer' tegen Herman. Hoe vaak die ook zei, dat dit niet hoefde. Je bleef het doen. Totdat Herman het een keer zat wed: 'En nu hou je op met je ge-U en ge-meneer. Ik weet zo ook wel, dat ik oud ben, dat hoef jij me niet iedere keer in te peperen'. Toen Gertjan die dag naar huis ging, groette hij aarzelend: 'Nou, uhm...dag, meneer Herman'. En die zei met een grote grijns: 'Dag, meneer Gertjan'. En dat bleef zo. Als ze elkaar zagen, dan waren ze meneer Gertjan en meneer Herman voor elkaar. Dag lieve, lieve meneer Gertjan. Ik kan het nog niet bevatten. Wat zal je gemist worden. Doe je de groeten aan Herman?
Carla

Ik heb hem voor het laatst ontmoet in zijn nieuwe pand. Waar ik gelukkig nog iets voor hem kon betekenen. Veel sterkte voor zijn spontane vrouw, zijn lieve moeder Truus,waar we iedere vrijdag ochtend mee koffie drinken. En sterkte voor verdere familie.
Jan

Lieve José en kinderen,
Wat erg dat Gert Jan is overleden. Jullie hadden samen nog zo veel plannen. Met dierbare herinnering en dankbaarheid denk ik terug aan de sessies bij Lichtspel. De hartelijkheid, het gevoel erbij te horen en je doet het altijd goed hebben mij geholpen het plezier in de lichte muziek weer terug te krijgen. De deur stond letterlijk open.
Bijzonder dat daaruit het bandje is ontstaan dat nog zo kort geleden op zijn verjaardag speelde. Wat hebben we daar met heel veel plezier gespeeld en ook zo ontspannen. Zo'n podium was voor mij een cadeau. Zo'n podium bood GertJan. Nog zo kort geleden. De lekkere biertjes die hij ons had toegezegd werden later door hem bij mij thuis afgeleverd. Zo zorgzaam, zo aardig. Niet te bevatten dat hij er niet meer is. Ik zal hem niet snel vergeten.
Ik wens jullie veel kracht en sterkte de komende tijd.
Hans Boetje