Lieve Gitte, het is nog steeds niet te bevatten dat je er ineens niet meer bent. Zeggen dat je gemist wordt komt niet in de buurt van hoe we ons voelen. Je was Mike's rots in de branding, ook naast de baan, en een fantastische vriendin voor ons allemaal. Ik denk wel eens dat je liefde voor obstacle runs is ontstaan op modderige festivalweides waar we dronken rockers en laagvliegende punkers ontweken, en je uren later nog fier overeind stond met je rosé-biertje (niemand is perfect) terwijl Mike al lang in de tent lag te pitten. Gitte, dit liedje is voor jou. Rust zacht.