Op een ochtend klopte de mier al vroeg op de deur van de eekhoorn. ‘Gezellig’, zei de eekhoorn. ‘We moeten elkaar een tijdje niet zien’, zei de mier. ‘Waarom niet?’ Vroeg de eekhoorn verbaasd. Hij vond het juist heel gezellig als de mier zomaar langs kwam. Hij keek de mier met grote ogen aan. ‘ Om erachter te komen of we elkaar zullen missen’, vertelde de mier. ‘Missen?’ Vroeg de eekhoorn. ‘Missen je weet toch wel wat dat is?’ Antwoordde de mier. ‘Nee’, zei de eekhoorn. ‘Missen is iets dat je voelt als iets er niet meer is.’ ‘Wat voel je dan?’ ‘ja daar gaat het nou juist om.’ ‘Dan zullen wij elkaar dus missen,’ zei de eekhoorn verdrietig. ‘Nee,’ zei de mier, ‘want wij kunnen elkaar ook vergeten.’ ‘Vergeten! Jou?!’ riep de eekhoorn. ‘De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen. ‘Ik zal jou nooit vergeten,’ zei hij zacht.