Lieve Hans,
Steevast elke vakantie was het raak: wij waren er altijd net een paar dagen eerder en zodra jullie aankwamen en begonnen op te bouwen, kwam ik even langswippen. Gewoon, kort 'hallo' zeggen. Altijd kreeg ik na de bekende 'hallo' direct een biertje aangeboden. Wat je had staan. Of wat er al het meest koud stond, want je was tenslotte pas net aangekomen. Wij aan dat biertje terwijl Carla verder stond te zwoegen om de tent op te bouwen bij 40 graden. Altijd was je oprecht geïnteresseerd in mij, mijn gezinnetje, mijn werk, mijn auto (want jij kwam verdomme bijna elk jaar met een nieuwe..) en ons Feyenoord.
Wij wisten wel hoe we dat team moesten coachen. Welke speler er moest spelen en met welk been hij moest schieten. We wisten ook wel welke spelers er nog gehaald moesten worden, want het was ook vrijwel altijd een teleurstellende voetbaljaar geweest.
We hebben samen kaartjes besteld voor een Europa League wedstrijd van Feyenoord. Op het bankje voor de receptie. Van Yvette mochten we daar niet met een tablet zitten, maar rebels als we waren (het ging immers om ONS Feyenoord) bleven we lekker zitten en zijn we uiteindelijk aan die kaarten gekomen.
Sowieso, als Feyenoord speelde terwijl we op de camping waren moesten we elkaar op de hoogte houden van iedere goal of gebeurtenis in de wedstrijd. Jij las de volgende ochtend uitgebreid alle verslagen en krantenartikels (die je inmiddels kon downloaden op je tablet!) door om mij ergens in de loop van de dag, onder genot van een biertje, de samenvatting van al deze artikelen te geven.
Ook mooi toen mijn vader een DVD (Ja, een DVD) gaf van hun optreden met de band. Heel attent van je dat je de dag erna naar mijn vader toe kwam om te zeggen dat je hem in je auto had geluisterd en het erg mooi vond. Alleen jammer dat jij geen DVD speler in je auto had en dat jij eigenlijk dacht dat het een CD was. Je wilde gewoon aardig zijn, had het nog niet kunnen zien of horen. Briljant. Dat was ook hoe jij was; iedereen moest het naar z'n zin hebben en iedereen moest zich goed voelen.
Altijd als ik door de rivier banjerde en schuin omhoog keek zag ik jullie daar, zittend achter het tafeltje lekker etend of een boek lezend. Wat zal dat een gekke gewaarwording zijn als dat niet meer zo is, komende zomers. Wat gaan we jou daar missen. Wat ga ik jou daar missen. Met wie moet ik nu over onze club zeuren? Wie biedt me nu een net te lauw biertje aan? Wie is nu de jeux-de-boules koning van de camping? Dat laatste zul je altijd blijven, met de rest moeten we dealen. Het is niet anders, beste Hans. Maar wat had ik dit graag nog tientallen jaren met je volgehouden.
Bagnols zal nooit meer zijn zoals het was. We gaan je missen Hansie Hansie.
Veel sterkte aan de enorm krachtige dames Carla, Eva en Emmy. Veel respect voor hoe jullie deze afscheidsdienst hebben vormgegeven. Hij zou daar ape-trots op zijn geweest.
Enne Hans, als je nog meeleest: Blaas die bal volgend jaar wat vaker het doel van de tegenstander in. We zullen op je proosten in Bagnols. Vaarwel, campingvriend.
