Hoi Hanske, Ik hoop dat de tekst blijft staan, want het verdwijnt steeds. Ze zijn er nu mee bezig.Ik hoop dat je het gezellig hebt waar je bent en dat opa en jij elkaar gevonden hebben.Het is een erg bewolkte winter, dus weinig sterren maar ik vergeet niet een avond naar boven te kijken.En ik ben altijd blij als het dan zo mooi flonkert daar boven. De tijd gaat maar door, het is alweer twee en een half jaar geleden dat je bent overleden.Maar gelukkig kan ik nog altijd het laatste beeld van jouw gezicht zien. Zó tevreden en met jouw mooie glimlach op je lippen. Daaraan kon ik zien dat je er vrede mee had dat je ging sterven.Het was natuurlijk ook een bepaalde redding voor je. Het leven dat jij moest leven wás geen leven en dat had je zelf ook wel in de gaten.Dat maakt het ook enigszins draaglijk dat je al zo vroeg bent overleden. Ik kan er nu vrede mee hebben. Dat was eerst niet het geval, je was nog zo jong. Maar goed, de tijd gaat door en in die tijd heb ik veel over jou en je miserabele leven nagedacht.Het heeft mij ook een andere kijk leren hebben op sommige situaties. Ik word over twee maanden 50 en ben blij dat te mogen meemaken.Dat is ook vaak heel anders geweest.Ik had het jou natuurlijk ook gegund, maar niet op de manier waarop jij je leven moest leven.Ik denk nu vaak: het is goed zo, er is Hans heel veel meer leed bespaard gebleven.Lieverd, tot de volgende keer. Zoals je ziet branden er altijd kaarsjes voor je, dat zijn mijn sterretjes voor jou.