Toffe dag weer :)

En dan zijn we al weer twee jaar verder. Soms lijkt die zwarte dag in 2016 heel dichtbij en nog als gisteren, soms lijkt het al veel meer jaren geleden. Het gemis en verdriet blijven. We proberen een positieve invulling te geven aan onze nieuwe realiteit. Dat lukt de ene dag beter dan de andere. Maar gemiddeld houden we ons met z’n drietjes behoorlijk goed overeind.

Begin november hebben we eindelijk het successietraject afgerond bij de notaris. Als de bijbehorende fiscale zaken achter de rug zijn, kunnen we ons hopelijk in 2019 echt meer gaan richten op vooruit kijken in plaats van overeind blijven en overleven. Maar ja, hoe nu verder, dat is dan ook weer een dingetje… Het blijft zo dat hoe beter de dingen gaan, hoe harder het gemis binnen lijkt te komen.

Het jaar 2018 begon helaas met alweer het verlies van meerdere dierbare mensen in korte tijd, wat er behoorlijk heeft ingehakt. Verderop in het jaar heb je dan wel eens zo’n moment van “jeetje, er is deze maand nog niemand dood gegaan zeg…”. Een beetje zwartgallig wordt je er wel van ja.

Gelukkig hebben we aan de andere kant dit jaar weer mogen ervaren dat we veel fijne mensen om ons heen hebben. Natuurlijk de ‘harde kern’ van familie, vrienden, kennissen en buren waar we altijd op kunnen rekenen. Maar ook onverwachte verrassingen van mensen uit het verleden of mooie nieuwe ontmoetingen die je soms weer even troost en nieuwe energie geven. Wat zeker nieuwe energie en plezier geeft zijn de drie (achter)nichtjes en een (achter)neefje die onze familie dit jaar verrijkt hebben. Allemaal te schattig en leuk.

Ik vond het vorig jaar een mooie zin, dus we houden hem er maar in als motto: Het gemis en het verdriet blijven, maar het leven gaat door en wij koesteren onze herinneringen en gaan ook door.
En nog steeds en alweer heel, heel hartelijk bedankt voor jullie medeleven, steun en liefde, op welke manier of in welke vorm dan ook.
Ook namens Claudia en Mark, dikke knuffel!

Wat bizar snel is de tijd gegaan, wat is er veel gebeurd in de tussentijd en toch ook tegelijkertijd lijkt het nog zo dichtbij en kort geleden.

Er komt krankzinnig veel op je af, verwacht en onverwacht. Fijne mensen om je heen waar je veel aan hebt, familie, vrienden, buren en soms onbekenden. Helaas ook sommige instanties en hun medewerkers die hun werk slecht of niet doen, wat veel frustratie en boosheid veroorzaakt. In tegenstelling tot de politie, die op alle vlakken fantastisch werk geleverd heeft en ons zeer goed begeleid heeft.
Er zijn warme en mooie momenten geweest met familie en vrienden, een grote stapel kaarten, mails etc. met steunbetuigingen en lieve berichtjes, heel veel bezoek en goede gesprekken, een memorial ride van de Triumph rijders in Spanje, met de motormannen een boom planten en as verstrooien in Spanje, schiet- en jachtmaten die geweldig geholpen hebben bij de afhandeling van belangrijke zaken, buren die er gewoon voor je zijn, een memorial ride van de Z1300-club, wildvreemden die je mooie woorden sturen, vrienden die de handen uit de mouwen komen steken of op zakelijk en administratief vlak ondersteunen. Ondanks alle ellende is dat een zeer grote rijkdom.

Claudia en Mark hebben hun studie/schooljaar 2016-2017 met goede resultaten afgesloten. Voor Claudia was dit haar propedeuse. En na de zomervakantie allebei er weer vol tegenaan, kanjers.

Gaat alles dan lekker en goed? Nee, natuurlijk niet. Heel vaak is het gewoon ruk, vloeien er tranen, is er intens verdriet en gemis, voel je onmacht, vermoeidheid en boosheid. Hoe beter de dingen gaan, hoe harder het gemis binnen komt lijkt het wel. Maar ja, we ploeteren dapper voort. En we leren ook veel, zoals van alle zaken in en om huis die kapot gingen of niet werkten zoals het moest. En de bromsnor die wist waar alles lag, hoe alles werkte en het ook kon fiksen is er niet meer. Vermoeiend, duur, frustrerend, soms hilarisch, maar in ieder geval zeer leerzaam.
Naast het bijhouden van huis, tuin en zaak, ben ik nog steeds bezig met alle bureaucratische en administratieve afhandeling. Nog lang niet ‘klaar’, maar er zit goede vooruitgang in. We blijven voorlopig op ons fijne stekje wonen. Dat geeft rust, waardoor er ruimte komt om na te denken over en werken aan de toekomst. Niet al te ver vooruit, dat is nog moeilijk zonder mijn maatje. Na een jaar kunnen we zeggen dat we alles redelijk op de rit hebben en dat we het best goed doen met z’n drietjes.

Het afgelopen jaar hebben we, na Hans, helaas van meerdere dierbare mensen afscheid moeten nemen, waaronder zijn moeder. Des te meer reden om te genieten van elke dag en dankbaar te zijn voor alles en iedereen om ons heen en vooral tijd te maken voor leuke mensen, activiteiten en ervaringen. Het gemis en het verdriet blijven, maar het leven gaat door en wij koesteren onze herinneringen en gaan ook door.

Heel, heel, heel hartelijk bedankt voor jullie medeleven, steun en liefde het afgelopen jaar, op welke manier dan ook.
Ook namens Claudia en Mark, dikke knuffel!

Er is een film gemaakt van de uitvaart, inclusief het besloten gedeelte. Ik heb niet meer goed bijgehouden wie er wel of niet een link hiervoor heeft ontvangen. Mocht je hier behoefte aan hebben, stuur dan even een mail zodat ik de link kan doorsturen.

Heb je nog foto’s, verhalen en herinneringen aan Hans die je met ons wilt delen, heel graag! Die kun je direct per mail of post naar ons sturen of delen via deze memori site.