Tips over condoleren of herinneringen delen?
Een prachtige afsluiting van de memorial ride van de Z1300 club.
Precies 5 maanden na de uitvaart in Nederland, hebben we in zijn geliefde Andalusië twee citroenboompjes geplant voor Hans met een deel van zijn as erbij verstrooid. Natuurlijk samen met zijn motormaten Wilco, Frank, Esther, Gert, Jac, Wim en Arjen.
Een van de boompjes staat op een prachtige plek in de bergen en de ander bij Villa Carmen. Het was verdrietig maar ook heel mooi. De kids en ik hebben er een goed gevoel bij.
Wij als bestuur van de stichting Jumbo Run Nederland, zijn ontzettend geschrokken toen wij het aanmeldingsformulier van Eline terug kregen met daarop de mededeling dat Hans afgelopen november was overleden na een tragisch motorongeluk.
Wij wensen haar dan ook alle sterkte toe, met het verlies van hier vriend, man, en maatje Hans.
Wij zullen tijdens ons evenement op 17 juni Hans in onze gedachte hebben.
Het bestuur Jumbo Run Nederland
De dynamiek van het leven brengt geluk, verwarring en droefenis.
Ieder moment kan het leven 1,2,3 over gaan, zoals bij mijn tweelingbroer Hans. Ik heb het voorrecht Hans te hebben gekend vanaf onze jongste jaren.
Hans heeft met groot enthousiasme motor gereden, 40 jaar lang.
Hans zijn liefde voor de motorfiets is eerder ontstaan dan bij mij en heeft breder post gevat. Hans een ‘doorgewinterde motorrijder’ noemen is een eufemisme. Hans heeft tot zijn laatste momenten de liefde voor het motorrijden bij zich gehad.
Hetzelfde enthousiasme bracht Hans tot al zijn bovengemiddelde verrichtingen. In zijn gezin, hun huis, zijn werk en zijn verenigingsactiviteiten liggen de voorbeelden voor het oprapen. Voorbeelden met voor mij een voorbeeldfunctie.
Hans zijn heldere keuzes leidden tot een duidelijke weg en invulling van de levenswandel. Zijn voorbeelden waardeer ik als heel leerzaam. Zijn heldere achterlicht als aanwijzing voor de weg zullen we nu moeten missen. Met het geleerde zullen we nu zelf het stuur aanvatten en verder rijden. Zonder Hans, maar niet alleen. We zijn samen en ook de waarde van dat samen zijn hebben we geleerd.
Hans zijn motorpad, zijn voorbeelden en zijn herinnering zullen we bij ons hebben en houden bij onze keuzes op de levenswandel. Het is aan ons onze keuzes helder te laten zijn.
Wanneer jouw tijd is gekomen,
Wanneer de dagen zijn geteld,
Dan moet je gaan.
Eric Bibb brengt deze woorden mooier dan ik dat uitdrukken kan in het nummer: Death Row Blues
Beste Hans (waar je nu ook moge zijn), Eline, Claudia, Mark en andere mensen die Hans liefhadden,
hoewel we alweer bijna 2 weken verder zijn vind ik het nog steeds moeilijk te bevatten dat ik jou – Hans – nooit meer ga zien. We zagen elkaar maar enkele malen per jaar dus daar zat soms wel enkele maanden tussen. Wat dat betreft zou het niet onwennig moeten zijn dat ik je al eventjes niet meer heb gezien. Maar niet eerder hoefde ik te beseffen dat dat nooit meer zou gebeuren en dàt moet ik nu wel een plek gaan geven. En wie ben ik want vooral Eline, Claudia en Mark moeten daarmee leren leven en dat zal niet eenvoudig zijn.
Via deze weg hebben zij gevraagd om mijn herinneringen aan jou en die gaan vèr terug. We praten denk ik over april 1990, het jaar waarin de eerste meeting in Doorn van de – toen nog in oprichting zijnde – Kawasaki Z1300club NL werd georganiseerd. Ik weet nog goed dat ik één van de jongsten aanwezigen was. Ik was nog maar 20 jaar toen ik mijn 1e 1979 A1 Z1300 kocht en tussen de andere liefhebbers kreeg ik in de gaten dat ik geen doorsnee motorfiets had gekocht. Natuurlijk, een 1300 cc 6 cilinder was (en is) geen alledaagse verschijning maar daar kwam ik er veel meer over te weten.
In Doorn kwam ik er ook achter dat jij, Rob en ik in Schiedam bleken te wonen. Rob en jij waren zelfs buren dus de terugreis naar Schiedam deden we gezamenlijk ipv. zoals op de heenreis apart van elkaar. Ik ben nog wel eens over de vloer geweest bij Rob in Schiedam en daarbij hebben we volgens mij ook het vacuüm van mijn - inmiddels 2e – Z1300 afgesteld. Ik weet nog dat jij daar een keer enthousiast binnen kwam lopen met een videoband over parachutespringen, nog zo’n hobby van jou.
In de jaren daarna was de Kawasaki Z1300 onze verbindende schakel en troffen wij elkaar op meetings van de club of bv. op een Kawasaki Z-dag bij Nol Bikker in Noordeloos. Dat was gezellig en jij was altijd vrolijk gestemd. De Z1300club die in hoogtijdagen 275 leden had begon min of meer een vriendenclub te worden waarbij de harde kern elkaar al jaren kende en we iedereen steevast weer tegenkwamen op allerhande meetings.
Jij en ik kregen wat meer contact toen de Z1300 onderdelenvoorraad die bij Herman in Heenvliet lag opgeslagen verhuisd ging worden naar jouw loods in Haaften. Ik had samen met Herman die voorraad geïnventariseerd en wist dus redelijk goed wat er zoal beschikbaar was. Zelfs de verhuizing was gezellig met een paar clubleden, een vrachtwagen en een gezellige ontvangst in Haaften.
Vanzelfsprekend kregen we een rondleiding door de naastgelegen woning waar met jouw motor- & autoverzameling te vinden was. De Ferrari, de Carver, jouw DFI waar je de eerste eigenaar van was, de Voyager met zijspan en natuurlijk die supermooie ZG1300DFI Legendary Six die je uit de woonkamer van een Duitser had geplukt. Volgens mij viel toen al mijn oog op die ene andere Legendary Six achter in de hoek tussen enkele andere Z1300’s, sommigen niet helemaal compleet. Ik moest wat klimmen en klauteren om er bij te komen en zag dat de km.stand nog onder de 10.000 km was. Je legde het verhaal uit achter die serie Z1300’s en dat er een kans was dat ze ooit in de verkoop zouden gaan zodra daar de tijd voor rijp was. Ik heb je toen gevraagd om mij dat als eerste te laten weten als het moment daar was.
Daarna was je één van de eerste eigenaren in Nederland van de nieuwe BMW K1600GT, ook een 6 cilinder in lijn. En hoewel dat een kostbare motorfiets was moesten Herman en ik er van jou toch ècht even een stukje op rijden toen we die kwamen bekijken in Haaften, dat tekende jou als mens.
Mijn verzoek om het mij te laten weten zodra die Legendary Six in de verkoop kwam was je niet vergeten en één dag na jouw mededeling stond ik in Haaften om de koop te beklinken. We praten inmiddels over het jaar 2012.
De eerste keer na de verkoop hebben we hem samen rijdend gemaakt, hij had immers al jaren stilgestaan bij jou in de woning. Je had al een nieuwe accu in huis gehaald en hij liep vlot. Na een eerste testritje bleek de achterrem vast te staan, dat was snel opgelost in samenwerking met jou. De tank heb ik toen mee naar huis genomen om te reinigen. Later heb je mij en de tank thuis in Vlaardingen opgehaald, hebben we de motor weer in elkaar gezet en kon ik er mee naar huis. Bij jou en Eline kreeg ik naast de hartelijke ontvangst nog een presentje bij “aflevering” van de motor.
Het jaar 2012 was ook de start van de sindsdien jaarlijkse Legendary Six meeting. Er zijn er een stuk of 7-8 in Nederland voor zover bekend en de meeste eigenaren kenden we al. Nol Bikker heeft er eentje in zijn grote verzameling klassieke Kawasaki’s, Richard “Turbo” Fluttert, Pascal Peper, jij en ik waren de eersten die dat jaar gezamenlijk een ritje gingen rijden. Vanzelfsprekend weer een super ontvangst in Haaften waar we allemaal een parkeerplaats hadden in de tuin gemarkeerd met een bordje met onze naam en het bijbehorende framenummer. Om 2012 compleet te maken stonden we ook nog eens gezamenlijk met een fotoreportage in het blad MotorRevue met een leuk artikel over de – en onze – Legendary Six. De foto bij dit bericht is er eentje uit die reportage.
In 2013, 2014 en 2015 hebben we ook een gezamenlijke rit gereden. Fred Piets was er inmiddels bij gekomen nadat hij – opnieuw via jou en Wilco – ook in het bezit was gekomen van een Legendary Six. In de tussentijd heb je op het dak van onze woning in Vlaardingen de zonnepanelen gemonteerd, dat was in februari 2015. Natuurlijk zijn er vele aanbieders van zonnepanelen maar het aan jou uitbesteden gaf een goed gevoel. Elke dag krijg ik een automatische e-mail met de stroomopbrengst van die dag en dan moet ik gelijk weer even aan jou denken, nu nog veel sterker dan tot 2 weken geleden.
En dan belanden we in 2016, helaas zat het weer ons niet mee op de geplande dagen voor een toertochtje. En bij kans op regen komen deze motoren niet naar buiten, daar zijn we allemaal heel stellig in. In september hadden we daarover het laatst contact en leek het er op dat we in 2017 een nieuwe poging moesten wagen. Jammer maar we gingen er allemaal vanuit dat het volgend jaar wel weer zou gaan gebeuren. Maar nu moet we ons helaas beseffen dat dat dus niet meer gaat lukken want jij bent er niet meer.
Natuurlijk kunnen we nog steeds een toertochtje rijden met de Z1300’s en/of de Legendary Sixes, maar zonder Hans zal dat nooit meer hetzelfde zijn…………
Eline, Claudia & Mark en alle andere nabestaanden wens ik heel veel sterkte toe met dit grote gemis.
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.