Voor gezin familie en vrienden maar vooral voor Hans,
Jou allereerste avondrondleiding liep je met mij, en verbaast vroeg je na afloop gaat dit altijd zo toen de coordinator zei, op nog al strenge toon, jullie zijn te laat terug, ik kon je geruststellen dat het zeker niet altijd zo ging.
hierna zijn we zeker nog vele keren te laat terug geweest, tijd was niet aan de orde, plezier dat wel.
ik herinner me de bijna fluisterachtige stem die boeide en luisterde aandachtig mee, we verzonnen ook wel eens wat en zeiden elkaar dan later was dit wel waar, soms wisten we het niet maar hadden zo'n plezier.
we vertelden mensen in Blijdorp onze verhalen lieten ze lopen over het pad van het geluk, en we hebben zelfs een keer een groepje dames achteruit het pad terug laten af huppen omdat we vertelden dat dit nog meer geluk bracht, wat hebben we gelachen samen. bij iedere gelegenheid zochten we elkaar op en maakten een praatje, veel ondeugende dingen hebben we gedeeld en je kan wel zeggen dat we bevriend zijn geraakt.
En ook tijdens je ziek zijn hebben we heel veel contact gehad over de mail, telkens spraken we af dat jij beter zou worden en we weer ergens een biertje zouden gaan drinken, dat is er niet meer van gekomen.
ik geloof niet in afscheid maar wel in een weerzien, dus dat biertje hou je te goed. Beste Hans jou pad van het geluk is nu in een andere dimensie maar we zullen het nog vaak samen gaan bewandelen, vanmiddag draag ik mijn rondleiding op aan jou en in gedachten neem ik je mee. ik zag op je kaart dat je een stukje van mijn tekst waarmee ik m'n mailtjes altijd afsloot gebruikt hebt, daar had je me wel even mee zeg dat was een traantje.
Ik zal aan je blijven denken als een vrolijke en aardige vriend die heel veel met mij gedeeld heeft ook emoties maar vooral ook veel plezier.
Je verhalen leven voort Hans in mijn gedachten en ik weet zeker in die van velen met mij. Kom laten we nog een keer kijken naar de dieren en ons verbazen over hun onbevangenheid nog een keer het pad bewandelen het aanraken en denken aan wat was en wat zal komen, ten slotte zijn gedachten niet begrensd door tijd en ruimte.
Hans een bijzondere vriend, altijd bijzonder, straks bij elkaar zonder jou, of toch, zullen wij jou aanwezigheid op een heel bijzondere manier voelen en beleven.
Het ga je goed,
Ik ga je zien,
liefs Henri

Beste Annelies en kinderen.
Het bericht van het overlijden van Hans kwam niet onverwacht, het onvermijdelijke is nu gebeurd. Ik wens jullie veel sterkte bij dit verlies. Jullie zullen de afgelopen maanden veel voor hem hebben moeten zorgen. En dan zal het nu dubbel leeg zijn. Ik hoop dat er veel mensen om jullie heen staan.
Ik heb Hans leren kennen als een bijzonder mens. Moedig, belangstellend, origineel en kunstzinnig. Hij was mijn mentor bij het werk voor de Prostaatkankerstichting.nl. Stimulerend en betrokken. Hij was blij dat hij in de Haagse regio nieuwe mannen kon vinden om zijn werk voort te zetten.
In de rondzendmails die hij verstuurde deelde hij onder andere zijn vele ervaringen bij de behandeling van zijn ziekte. Daardoor konden anderen weer op een nieuw idee komen.
En ik heb zijn iconen mogen bewonderen, het was indrukwekkend te zien hoe hij in de loop van jaren zo'n verscheidenheid heeft gemaakt. Wat een rijkdom ! Dat de rust van het creëren daarvan hem nabij blijft is mijn wens.
Vriendelijke groet, Gerard Kok

Ik had een keer een avondrondleiding met Hans in Blijdorp met mijn collega's. Doe jij het woord maar, zei hij, dat is voor je collega's toch hartstikke leuk! Dat was typisch Hans. Een prettige rondleider zonder een Haantje de voorste te willen zijn. Jammer dat we je al zo lang als rondleider moesten missen. Rust zacht.

Altijd een lach of een knipoog, altijd even oogcontact. Als vrijwilliger in Blijdorp een deeltje van Hans meegemaakt, maar altijd hartverwarmend.

Hans, ik kwam je tegen op een reis door de Balkan, we deelde een kamer.
Heel bijzonder het klikte gelijk. We hebben veel gepraat over het leven in het algemeen en over jou leven in het bijzonder. Wat een bijzonder mens ben jij. Ik had gelijk heel veel bewondering voor je. Hoe jij zo positief in het leven stond met al je medische problemen. Ik werd er heel klein door.
Mijn ongemaken vielen gelijk weg.

Annelies over jou sprak hij met veel liefde hij had veel bewondering en dankbaarheid naar jou toe.

Fijn dat ik je heb moge leren kennen. Hans we zien elkaar boven terug.

Dag Waarde, lieve Hans,
ik was al bang dat het einde voor je naderde; ik hoorde je niet meer totdat je rouwkaart op mijn (onze) deurmat lag. Ook nu nog geef je ons een boodschap mee: 'veel beweging in je gedachten toegewenst'. Je bent een mens om van te houden, dat deed ik toen je mijn werkbegeleider was en dat doe ik nog steeds. Dank voor wie je bent; ik zal je nooit vergeten l
Met het onderstaande sonnet van Remco Campert geef ik jou iets mee:
"Vogels vliegen toch
ik had je bloemen willen zenden
een soort bloemen dat je zou doen begrijpen
hoe ik wandel
onder welke luchten ik wandel
over welke bodem ik wandel
ik had je bloemen willen zenden
een soort van winterbloemen
met de bruine kleuren van de laatste roos
en de geur van nachten lopen
in gevaarlijk terrein
door verwaarloosde heggen omgrensd
waarachter men narcissen kon vermoeden
van de maanden die achter ons liggen
narcissen van een geur
die ik waarschijnlijk te liefelijk schat
dat soort bloemen had ik je willen zenden
niet per post en onverpakt
neen ze zouden je worden gebracht
door een zwarte jongen met een Grieks profiel
die Duits studeert aan de universiteit
die zichzelf een choreografie heeft geschreven
op muziek van Mozart
dat soort bloemen
door zo’n soort jongen
maar ik vernam
dat je op reist bent
en wel niet meer terug zult keren"
Sonnet
Remco Campert

Dag Hans,
Lida Kersten (en Bart van Iperen)