Ha jochie, hier ben ik weer eventjes, het is erg jochie, je katten zijn naar het asiel, ze wil een nieuw leven opbouwen,alles van de tijd met jou moet weg, eerst jij, na zeven jaar ruilde ze je om, nu de katten, die jullie nu ook zeven jaar zouden hebben, de site van kleine Savannah* waar jij zo'n werk aan hebt gehad om die te maken is ook bijna weg, er staat nog maar een gedeelte jochie, ook heeft ze je van schoolbank afgehaald, je was er toch niet meer dus hoefde je daar ook niet te staan, ik begrijp het allemaal niet jochie, wie is er nou zo hard, zij dus en haar vriend, jochie, ik heb er zo'n vreselijk veel verdriet van, maar ik kan er niets aan doen, ik heb er niets over te zeggen, het is jammer dat jullie nog niet gescheiden waren dan had dit allemaal niet gebeurt jochie, en hadden jou katten niet naar het asiel gehoeven en had je gewoon op schoolbank kunnen blijven staan, ik begrijp heel goed dat ze een nieuw leven wil opbouwen maar je kan het verleden toch niet vergeten? Je kan nog zoveel weg doen je blijft er toch aan denken? Of is dat bij hun nationaliteit anders? Ze zijn hard, dat weet ik, dat heb al lang gemerkt en ook ondervonden, maar zulke dingen?Ook ben ik door een advocaat gebeld dat ik haar zou pesten, ik zou ze bellen en emailen en lasterpraat ronstrooien, nou jochie, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd en ze kunnen nagaan bij de ptt dat ik dat niet doe,Ik weet het niet meer jochie, geef Savannah* een dikke knuf van mij en jij krijgt er ook een natuurlijk jochie, ik weet het echt niet meer hoor, ik ben helemaal op. Moeders
