Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Hans. Een blik in je ogen Stil verdriet Ik hoorde je praten Toch zag ik je niet Hoofd trots opgeheven Neus in de lucht Niemand mocht je zien Niemand wist dat je vluchtte Vluchtte voor die gevreesde tranen Van dat stille verdriet Lieve Hans, Begreep je het dan niet? Dat je ogen je verraadden Je lichaam je verklikte Jouw glimlach mij liet weten Dat de pijn je verstikte Die blik in je ogen Stil verdriet Ik zag je praten Maar ik voelde je niet Op de dag dat Savannah stierf Ben jij met haar mee gegaan Heel ver bij mij vandaan Verbitterd en treurig Baande je je eigen weg door het leven neus in de lucht Hoofd trots opgeheven Maar wat je was vergeten Of misschien niet wilde horen Dat er iemand was die niet alleen haar kleinkind Maar ook haar Zoon heeft verloren.....