Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Bep, het is niet makkelijk, het is elke dag weer knokken, het verdriet zal ons hart nooit meer verlaten, het blijft steeds als een schaduw bij ons. Maar dat geldt ook voor ons kind, ook al zijn ze niet meer lijfelijk aanwezig, ze blijven altijd in ons hart, en we nemen ze overal mee. En hopelijk komt ooit het moment dat wij toch weer een beetje kunnen genieten van de mooie dingen van het leven...want die zijn er wel, ook al zien wij ze niet meer...Warme knuffel.

lieve hans ik heb wat kaarsjes voor je gedaan ik ga ook bij jelle en savanna even kaarsjes aan doen.Je moeder doet het ook bij mij broers en moeder en m,n vendje die stond zo alleen dus ik heb hem bij m,n moeder en broers neer gezet.Maar lieve hans waak over je moeder ze mis je dat zie ik aan wat ze tikt jongen ze mis je groetjes coby.

Door het kind wat ik verloren heb, ga ik langzaam dood van binnen.

Lieve Hans*..Geen woorden alleen maar tranen vandaag
Er loopt een traan op mijn wang..
een traan om jou..
een traan die me zegt..
hoeveel ik van je hou..

M'n rust al een hele poos kwijt,,
Kan wel naar bed maar lijd toch aan slapenloosheid..
Te veel vragen knagend in m'n kop,.,
Bijvoorbeeld waarom ik niet met piekeren stop..
Hopen dat jij je rust vindt waar je recht op hebt,,
En als een schitterende ster met je dochter verder leeft......ik hou van jullie,,,,,moeders.

Lieve Hansie*....Jullie nooit meer te kunnen zien,
Jullie nooit meer te kunnen horen,
Jullie nooit meer aan te kunnen raken,
Dat is wat zo'n pijn doet van binnen.
Heel veel knuffels van moeders

Vorige week gesmst met Arjan. Toen ik vroeg naar Hans ben ik me helemaal rotgeschrokken. Ben er nog steeds misselijk van! Heb 's avonds gelijk het dikke fotoboek erbij gepakt van onze vakantie (1993 alweer!!!) Niet te geloven gewoon dat ie er niet meer is. Wat heb ik ontzettend met, en om hem kunnen lachen altijd! Pijn in mijn buik gewoon! En nu weer..alleen niet van het lachen... Een tijd lang zijn we elkaar uit het oog verloren maar vorig jaar hebben we nog even gemaild. Natuurlijk over Savannah!..ik heb alleen haar website gezien. Wat een mooi meisje! We zouden nog altijd afspreken alleen hij was er nog even niet aan toe om er ook echt over te praten zei hij..hij zou me mailen zodra ie dat wel kon...
Lieve Bep, ik weet niet of je mij nog kent maar ik ben jullie en zal Hans ook absoluut niet vergeten!!! Nooit! Ik weet zeker dat hij gelukkig is waar hij nu is! De stilte zal enorm zijn maar hopelijk heb je een hoop mooie herinneringen om de leegte een klein beetje te vullen (en anders heb ik er nog wel een paar extra voor je!) Heel veel liefs van Barbara

Kind verloren moeders,

Je ziet het aan hun oogopslag, je ziet het aan hun tred.
De kind verloren moeders,
Ze doen hun best, ze moeten wel,
De kind verloren moeders,
Wie van hen is sterk genoeg, zo sterk dat ze het wel redt?

Je ziet ze in de kerk, je ziet ze op de graven.
Je ziet ze vechten tegen tranen en verdriet.
Zo leeg, zo moe, zo steeds maar weer vol vragen.

Ze willen eigenlijk niet meer, ze weten niet meer hoe,
Ze worden zwijgzaam,in zichzelf gekeerd.
“Al zo lang geleden”, waar moeten ze naar toe?

Maar in het diepste dal van hun verdriet.
Als zij zichzelf verloren zijn,
Is er iemand die hun ziet.

Die luistert, meevoelt zonder vragen.
En hiermee kunnen ze weer verder,
Ze hoeven het niet alleen te dragen.

Ze hebben nog een toekomst, ze praten lopen.
De kind verloren moeders,
Je ziet ze af en toe nog huilen van intens verdriet.
De kind verloren moeders,
Maar toch, ze durft voorzichtig weer te hopen.

uit: Vereniging Ouders van een overleden kind.

...een ouder verliezen betekent je verleden in herinneringen omzetten.
...een kind verliezen betekent één groot gat in je toekomst.
Als ouder zie je je kinderen nog altijd als peuter, kleuter, puber ronddraven, hoe oud dat kind ook wordt.
Dat ze "mee" ouder worden zie je niet zo duidelijk: die grijze haartjes die er aankomen, de rimpeltjes...
Maar wanneer die ouder z'n kind "verliest" stopt de tijd bij de leeftijd van z'n kind.
't Zou niet mogen, maar ja...
verwerken? Nooit!Alleen maar heimwee, veel verdriet en een ondraaglijke pijn, jochie, ik weet wat je voelde, ik voel het zelfde, knuffel je moeder.

Hey Hans* Wil je alsjeblieft ff wat kracht naar Maud sturen? Je zal het wel weten maar ze heeft het zo nodig op het ogenblik jochie,Maar dat doe jij wel toch? Liefs en knufs van moeders.

Ha Hans* Jochie, het wordt alweer 8 maanden dat jij bij mij weg bent, je meisje alweer 1 jaar en 8 maanden,Jelle alweer 3 jaartjes, het is toch eigenlijk niet eerlijk, waarom worden jullie eerst geboren en dan eerder als een moeder of oma dood gaan? Dat kan toch niet, je hoort je moeder of oma te begraven en je moeder niet haar kind en kleinkinderen, dat is de omgekeerde wereld, toch?Hans* jochie, ik hou van je, maar dat wist je wel, toch? en ook heel veel van je kleine meisje, jullie waren en zijn nog alles voor mij jochie, Soms doet het zo'n pijn he, of ik geamputeerd ben, eigenlijk ben ik dat ook, er is een groot stuk van mij af, maar gelukkig,,,, gelukkig kan ik zeggen, jullie zitten allemaal in mijn hart, waar ik een aparte kamer heb gereserveerd. Doe pa de groeten ((die was ook veel te jong))geef de kleintjes een pakkerd en jij krijgt een hele dikke knuffel van mij, je moeder.